Theodor Eicke: Różnice pomiędzy wersjami

We [[Kampania wrześniowa|wrześniu 1939 roku]], Eicke pełnił funkcję Wyższego Dowódcy SS i Policji na terenach zajętych w Polsce przez niemiecką 8 i 10 Armię ([[Wielkopolska]], łódzkie). Marsz jego trzech pułków „Trupich Główek” za czołówkami [[Wehrmacht]]u znaczyły tysiące ofiar – polskich intelektualistów, arystokratów, księży i Żydów. Oddziały „Trupich Główek” wzięły też udział w [[Krwawa niedziela (Bydgoszcz)|masakrze w Bydgoszczy]] i masowych mordach na Pomorzu.

 

 

Eicke z niezwykłą energią przystąpił do tworzenia nowej dywizji. Osobiście nadzorował morderczy trening i bezustanną indoktrynację, jakiej poddawano rekrutów. Słusznie pisze się więc, że „Totenkopf” była jego osobistym dziełem. Z wielkim zaangażowaniem pracował również nad zaopatrzeniem Dywizji „Totenkopf” w ciężki sprzęt i środki transportu. Wykorzystywał w tym celu swoje rozliczne znajomości i upór, dzięki którym stopniowo uzyskiwał wszystko co potrzebował od niechętnego mu Wehrmachtu lub konkurencyjnych instytucji SS. Często stosował też, delikatnie mówiąc, niekonwencjonalne metody, nakazując na przykład swym ludziom kradzież sprzętu z cudzych magazynów. Gdy jednak zachodziła potrzeba, potrafił być ujmujący i przekonać do siebie i swej dywizji niechętnych SS oficerów Wehrmachtu, choćby feldmarszałków [[Maximilian von Weichs|Maximiliana von Weichsa]] i [[Erich von Manstein|Ericha von Mansteina]] (ten ostatni określał Eickego jako „dzielnego człowieka”).