Wawrzyniec Ciołek: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
nowy biogram
 
lit
Linia 3:
== Biografia ==
Urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej Ciołków herbu własnego, wywodzącej się z Powsina w ziemi czerskiej na Mazowszu. Był synem Jakuba i Elżbiety ze Słąnków, skarbnikówny czerskiej. Jego dziad Andrzej był podkomorzym czerskim.
W 1522 wzmiankowany jako dworzanin króla [[Zygmunt I Stary|Zygmnuta Starego]], w roku tym zapłacił zadośćuczynienie Krzysztofowi Rokickiemu, za zabicie podczas sprzeczki jego brata Klemensa. W 1524 Ciołek i inni wojskowi poręczył we Lwowie, pod wadium 4000 florenów, za Pieczychowskiego, który miał stawić się na każde wezwanie królewskie. <br/>Od 1527 wymieniany jest w dokumentach wojskowych jako rotmistrz jazdy potocznej na Podolu. 27 czerwca 1531 otrzymał [[list przypowiedni]] na sformowanie 300 konnej chorągwi jazdy, na wyprawę mołdawską poprowadził 291 żołnierzy, w tym 31 konny [[poczet]] własny.<ref>''Marek Plewczyński, Obertyn 1531, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, s.127-128''</ref> . Wyróżnił się podczas walk o [[Pokucie]], hetman wielki koronny [[Jan Amor Tarnowski|Jan Tarnowski]] wspominał o jego męstwie w liście, z 5 sierpnia 1531, do Zygmunta Starego, polecając go łasce królewskiej. Był także protegowanym biskupa krakowskiego i podkanclerza Piotra Tomickiego, który polecał jego osobę arcybiskupowi gnieźnieńskiemu [[Maciej Drzewicki|Maciejowi Drzewickiemu]], jako męża ''virtute militare clarum et industrium'' (sławnego z cnót wojskowych). 2522 sierpnia 1531 walczył w [[Bitwa pod Obertynem|bitwie pod Obertynem]]<ref>''Tamże, s.206''.</ref><br/>W 1532 ożenił się z Dorotą ze Słąnków z Siedlca, wdową po Stanisławie Drwalewskim, w tym czasie wykupił za zezwoleniem króla wieś Brzeście w ziemi czerskiej.<br/> W 1635 wziął udział w wojnie z [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|Moskwą]], jego chorągiew wchodziła w skład korpusu Tarnowskiego. Latem 1638 brał udział w wyprawie odwetowej przeciw [[Piotr Raresz|Rareszowi]], hospodarowi mołdawskiemu i oblężeniu Chocimia, dowodził wówczas 250 konną chorągwią jazdy. Ostatni raz wzmiankowany jako rotmistrz chorągwi ziemi rawskiej w 1539,
zmarł bezpotomnie, prawdopodobnie w tymże roku.
{{Przypisy}}