Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
odnośnik |
||
Linia 76:
Ze względu na ograniczenia wolności religijnej w Czechosłowacji na przełomie 1961 i 1962 roku pojawiła się myśl o przesiedleniu się do Polski. Rząd czeki odnosił się niechętnie do inicjatywy{{odn|Kamiński|2009|s=556}}. Sprawa się odwlekała, a w ich gronie pojawili się „[[Ruch Williama Branhama w Polsce|branhamowcy]]”{{odn|Kamiński|2009|s=557}}.
W latach 1966–1972 spora grupa wyznawców z [[Zaolzie|Zaolzia]] (teren [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]) przesiedliła się i zamieszkała w trzech opuszczonych wioskach południowo-wschodniej Polski: [[Wola Piotrowa]], [[Puławy (województwo podkarpackie)|Puławy]] i [[Wisłoczek]]. W grudniu 1966 roku po czterech latach poszukiwań jako pierwsi przesiedlili się wraz ze swoimi rodzinami Adam Kupka i Andrzej Pietroszek z [[Ustroń|Ustronia]] oraz Karol Kupka z [[Żuków Dolny|Żukowa Dolnego]]. Wiosną 1967 roku dołączyli do nich kolejni osadnicy z rodzinami: Andrzej Wisełka, Jan Gabryś i Paweł Śliwka<ref name=beskid>{{Cytuj stronę | url = http://www.beskid-niski.pl/index.php?pos=/lemkowie/religia/zielono | tytuł = Chrzczeni Duchem Świętym. O zielonoświątkowcach w Beskidzie Niskim | autor = Andrzej Stachowiak | opublikowany = beskid-niski.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. W sumie, w Woli Piotrowej zamieszkały 34 rodziny, w Puławach 18 rodzin, w Wisłoczku 16 rodzin oraz jedna rodzina w [[Tokarnia (powiat sanocki)|Tokarni]]. W trzech pierwszych miejscowościach powstały samodzielne [[zbór|zbory]].
W 1968 roku poczyniono pierwsze starania odnośnie zarejestrowania wspólnoty na co nie uzyskano zgody Urzędu do Spraw Wyznań. Jednak jej działalność religijna była tolerowana przez władze powiatowe, które popierały osadnictwo na opuszczonych terenach. Kolejną nieudaną próbę podjęto w roku 1979. Dnia 11 stycznia 1981 roku wspólnota otrzymała telefoniczne zapewnienie, że Kościół został uznany przez władze państwowe co pozwoliło dokonać wyborów przełożonych zborów i rad zborowych w Woli Piotrowej, Puławach i Wisłoczku{{r|beskid}}. Powstałe wspólnoty rozpoczęły działalność i w styczniu 1981 r. zostały zarejestrowane przez ówczesne władze jako: '''''Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego – Kościół Zielonoświątkowy'''''. W 1984 roku rozpoczęto wydawanie pisma „Głos Prawdy”, nawiązującego do wydawanego przed II wojną światową miesięcznika Stanowczych Chrześcijan. W roku 1988 Kościół przyjął nowy statut i obecną nazwę{{odn|Kamiński|2009|s=558}}.
9 września 1984 roku w Woli Piotrowej oddano do użytku pierwszy dom modlitwy wspólnoty, który był repliką budynku [[Kościół Braterski|Kościoła Braterskiego]] w [[Sucha Górna (Czechy)|Suchej Górnej]] na Zaolziu. W uroczystości wziął udział J. Chlebuś – dyrektor ds. Wyznań z Krosna, A. Pastuszek – naczelnik gminy Bukowsko oraz K. Schock, współwyznawca z RFN. Kolejną świątynię wybudowano w Puławach, a w roku 1994 roku oddano dom modlitwy w Wisłoczku{{r|beskid}}.
W 1993 roku powstał zbór EWZ w Sanoku, który wcześniej był placówką zboru w Woli Piotrowej<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ewzsanok.pl/index.php/historia/ | tytuł = Historia powstania zboru w Sanoku | opublikowany = ewzsanok.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. EWZ posiada swoje zbory również w [[Gorlice|Gorlicach]] od roku 1994, [[Walim (województwo dolnośląskie)|Walimiu]] od roku 1996 i placówkę w [[Czarna Górna (powiat bieszczadzki)|Czarnej]]{{r|beskid}}.
| |||