Jan Biskupiec: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko oryginalne =

|imię przybrane =

|imię przybrane oryginalne =

|tytuł =

|grafika =

|herb =

|dewiza =

|dewiza - j. polski =

|państwo =

|miejsce urodzenia =

|miejsce śmierci =

|inkardynacja =

|data ślubów zakonnych =

|data diakonatu =

|data ordynacji =

|data święceń =

|data nominacji =

|data patriarchatu =

|data kreacji =

|papież kreujący =

|kościół tytularny =

|data pontyfikatu =

|odznaczenia =

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|wikinews =

|www =

Pochodził z [[Mieszczaństwo|mieszczańskiej]] (rzemieślniczej) rodziny [[Kraków|krakowskiej]]. Śluby zakonne złożył w konwencie zakonu o.o. [[dominikanie|Dominikanów]] w [[Opatowiec (województwo świętokrzyskie)|Opatowcu]] , miasteczku należącym do kasztelami [[Wiślica|wiślickiej]]. W wieku (28 lat) zostajezostał wybrany w [[1405]] r. na [[przeor]]a krakowskiego zgromadzenia dominikanów. W tym samym czasie prowadziprowadził zajęcia z teologii, a sam zapisujezapisał się na studia w Akademii Krakowskiej (1407 r.) celem uzupełnienia swojego wykształcenia.

W [[1414]] został [[prowincjał]]em polskiej prowincji zakonu. Był bliskim współpracownikiem, spowiednikiem i doradcą króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]]. W latach [[1409]] - [[1410]] brał udział w [[Sobór w Pizie|soborze w Pizie]]. Aby objąć [[diecezjaDiecezja chełmska (katolickarzymskokatolicka)|biskupstwo chełmskie]] -— z polecenia samego króla -— zrzekł się w [[1417]] r. funkcji prowincjała Dominikanów. Wdał się w konflikt z biskupem krakowskim [[Zbigniew Oleśnicki (kardynał)|Zbigniewem Oleśnickim]], którego przedmiotem była sprawa przyłączenia archidiakonatu lubelskiego (należącego do [[diecezja krakowska|diecezji krakowskiej]]) do biskupstwa chełmskiego. [[31 grudnia]] [[1435]] roku podpisał akt [[pokój w Brześciu Kujawskim|pokoju w Brześciu Kujawskim]]<ref>Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 133.</ref>.

Zachowane w [[Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu|Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu]] ustawy czterech [[synod]]ów (1434-1440, 1440/41, 1445 i 1449), których autorem był biskup chełmski, stanowią wyjątkowy dokument dziejów diecezji chełmskiej. Dopiero na tle owych statutów synodalnych możemy w pełni docenić osobowość Jana Biskupca jako zakonnika, biskupa i męża stanu.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Biskupiec, Jan}}