Ulica 3 Maja w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

* '''Dom handlowy braci Barasch<ref>[http://katowice.wyborcza.pl/katowice/56,126076,11984149,dom_handlowy_braci_barasch,,8.html Takich Katowic już nie zobaczycie – część druga]</ref> (ul. 3 Maja 9)'''; wzniesiony na początku XX wieku w stylu modernizmu/neoklasycyzmu, następnie przebudowany<ref name="mega"/>. Dom handlowy był własnością braci Arthura i Georga Barasch, którzy byli właścicielami całej sieci sklepów i domów handlowych w Niemczech, m.in. w [[Bytom]]iu, [[Gliwice|Gliwicach]], [[Katowice|Katowicach]], [[Kaliningrad|Królewcu]], [[Magdeburg]]u, [[Nysa|Nysie]] i we [[Wrocław]]iu. Siedziba firmy braci Barasch mieściła się we Wrocławiu. W dwudziestoleciu międzywojennym była to siedziba [[Bank Śląski - Banque de Silésie SA|Banku Śląskiego – Banque de Silésie SA]].

* '''Kamienica mieszkalno-handlowa (ul. 3 Maja 10)'''; wybudowana w 1899 według projektu A. Zimmermanna w stylu eklektycznym z elementami [[modernizm (architektura)|modernizmu]], na miejscu trójkondygnacyjnego, neorenesansowego domu. Wzniesiono ją na planie litery "L", z oficyną boczną. Posiada pięć kondygnacji, podpiwniczenie, poddasze, dach dwuspadowy, bryłę rozbita dwoma [[wykusz]]ami na pierwszej i ostatniej osi. Pierwszą kondygnację w dużym stopniu przebudowano. Na pozostałych kondygnacjach istnieje [[fasada]] sześcioosiowa, ukształtowana symetrycznie. Druga kondygnacja jest tynkowana, boniowana, prostokątne i łukowe okna umieszczono na osiach pod wykuszami. Wszystkie ujęto w tynkowane opaski zdobione [[diament]]owymi boniami. W pozostałej części zachowała się fasada licowana białą glazurowaną cegłą, detal architektoniczny i wykusze − tynkowane. Prostokątne okna na kondygnacjach trzeciej i czwartej ujęto w tynkowane opaski i zwieńczono dekoracją sztukatorską. Czwartą kondygnację zamyka [[gzyms]] wypełniony dekoracjami sztukatorskimi. Okna ostatniej kondygnacji są łukowe, z klińcem. Zachowały się także dwubiegowe schody z drewnianą, tralkową balustradą, a na podestach − posadzka lastrykowa. Do 1939 w budynku funkcjonowała firma ''Textil'', oferująca firany oraz dywany podłogowe, i sklep spółki ''Pagel'', wyrabiającej porcelanowe serwisy<ref name="trzyjeden"/>.

* '''Kamienica mieszkalno-handlowa (ul. 3 Maja 14)'''<ref name="mega"/>. Pod nr ''14'' na początku XX wieku istniał sklep wędliniarski Alfreda Nebla<ref name="trzydwa"/>.

* '''Zabytkowa kamienica (ul. 3 Maja 15)'''<ref name="mega"/>; wybudowana w 1898 według projektu powstałego w firmie budowlanej Ignatza Grünfelda w stylu historyzmu z dominującymi elementami neobaroku. Pierwotnie kamienicę zdobiła [[loggia]] balkonowa usytuowana na osi budynku. Kamienicę zbudowano na planie liery "L". Bryła budynku jest dwuskrzydłowa, z nieznacznym, centralnym, dwuosiowym [[ryzalit]]em zwieńczonym szczytem. Okna na drugiej i trzeciej kondygnacji są prostokątne, w uszatych obramieniach. Pod oknami osi skrajnych drugiej kondygnacji istnieją płyciny wypełnione pseudobalustradami tralkowymi. Okna te zamykają łukowe naczółki wypełnione dekoracjami sztukatorskimi. Na ostatniej kondygnacji okna łukowe ujęto w profilowane opaski z kluczem pośrodku. Elewację wieńczy kostkowy [[gzyms]]. W sieni zachowały się dwubiegowe drewniane schody z metalową balustradą. Na początku XX wieku w kamienicy swoją siedzibę posiadało towarzystwo ''Block-Burn S.A.'', oferujące maszyny do pisania "Remington", oraz sklep ''Perfumerie Parisienne'' i oddział "[[Kurjer Warszawski|Kuriera Warszawskiego]]"<ref name="trzytrzy"/>.