Wikipedia

Zygmunt Warczygłowa: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
MOs810 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
64 398 edycji
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
MOs810 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
64 398 edycji
drobne merytoryczne, źródła/przypisy, infobox, ilustracja
Linia 1:
{{Biogram infobox
'''Zygmunt Warczygłowa''' ([[1922]] - [[1988]])
|imię i nazwisko = Zygmunt Warczygłowa
Urodził się w [[1922]] w [[Poznań|Poznaniu]]. Należy obok [[Teofil Ociepka|Ociepki]] i [[Nikifor Krynicki|Nikifora]] do najbardziej znanych polskich artystów nieprofesjonalnych.
|imię i nazwisko org =
|grafika = Zygmunt Warczyglowa.jpg
|opis grafiki =
|podpis =
|data urodzenia = [[19 grudnia]] [[1922]]
|miejsce urodzenia = [[Poznań]]
|data śmierci = [[1988]]
|miejsce śmierci = [[Poznań]]
|zawód = malarz
|Alma Mater =
|uczelnia =
|odznaczenia =
|commons =
|www =
}}
'''Zygmunt Warczygłowa''' (ur. 19 grudnia [[1922]] w [[Poznań|Poznaniu]], zm. [[1988]]) – polski malarz [[Prymitywizm (malarstwo)|prymitywista]].
 
== Życiorys i sztuka ==
Skończył szkołę podstawową. W czasie okupacji wywieziony na roboty do [[III Rzesza|Niemiec]]. Tam zaczął rysować i malować. Po powrocie pracował w [[H. Cegielski – Poznań|Zakładach Cegielskiego]], był też motorniczym [[tramwaje w Poznaniu|poznańskiego tramwaju]]. Całkowicie oddał się twórczości po przejściu na rentę. Zmarł w 1988. Głównym tematem jego prac jest architektura Poznania zadziwiająca specyficznym ujęciem, kolorystyką i rozwiązaniami perspektywicznymi, które oddają punkt widzenia kierującego tramwajem. W propagowaniu twórczości mieli duży udział nieżyjący już grafik [[Zbigniew Kaja]], krytyk artystyczny [[Adam Kochanowski]] i dyrektor [[Galerii Miejskiej Arsenał]] [[Wojciech Makowiecki]]. Prezydent Poznania [[Andrzej Wituski]] wyprowadził go z niedoświetlonego lokalu przy ul. Rolnej na [[Wilda|Wildzie]] i zapewnił mu mieszkanie na [[Winogrady|Winogradach]], co przyczyniło się do rozwoju jego twórczości<ref>''Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk'', Dom Wydawniczy Rebis, Poznań, 2014, s.157-158, ISBN 978-83-7818-643-4</ref>. Prace Warczygłowy znajdują się w muzeach w [[Kraków|Krakowie]], Poznaniu, [[Zabrze|Zabrzu]], [[Warszawa|Warszawie]] i [[Hamburg]]u. ▼
Urodzony w rodzinie kolejarskiej na [[Jeżyce|Jeżycach]] z Rufina oraz Anny z domu Bartnik, jako jeden z sześciu synów. Skończył [[Szkoła przy ul. Prądzyńskiego 53 w Poznaniu|szkołę podstawową na ul. Prądzyńskiego]]. Początkowo rodzina zamieszkiwała w domu Józefa Bandycha przy ul. Mylnej 4, a w 1935 przeniosła się na [[Wilda|Wildę]] (najpierw na ul. Prądzyńskiego, a potem na ul. Rolną). Pracował dorywczo m.in. w drukarni przy ul. Wybickiego. W czasie okupacji wywieziony na roboty do [[III Rzesza|Niemiec]] ([[Dorf Kossebau]] koło [[Osterburg (Altmark)|Osterburga]]). Tam zaczął rysować i malować po [[godzina policyjna|godzinie policyjnej]], co dostrzegła Niemka, uciekinierka z [[Dessau]] i nauczycielka, która poleciła mu w przyszłości rozwijać zdolności przy utrzymaniu unikalnego stylu. Po powrocie do Poznania (1945) pracował w [[H. Cegielski – Poznań|Zakładach Cegielskiego]], był też motorniczym [[tramwaje w Poznaniu|poznańskiego tramwaju]]. W 1946 wyjechał do [[Łeba|Łeby]], gdzie pracował jako sekretarz w [[Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”|Samopomocy Chłopskiej]]. W 1954 powrócił po raz drugi do Poznania z poznaną w Łebie żoną – Marią z domu Palczarską (z [[Sanok]]a). Całkowicie oddał się twórczości po przejściu na rentę po zapadnięciu na [[tyfus]]<ref name=bana>[[Grażyna Banaszkiewicz]], ''Nagrody Miasta Poznania w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1984. Dokończenie'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 4/1985, s.91-92, ISSN 0137-3552</ref>.
 
▲Skończył szkołę podstawową. W czasie okupacji wywieziony na roboty do [[III Rzesza|Niemiec]]. Tam zaczął rysować i malować. Po powrocie pracował w [[H. Cegielski – Poznań|Zakładach Cegielskiego]], był też motorniczym [[tramwaje w Poznaniu|poznańskiego tramwaju]]. Całkowicie oddał się twórczości po przejściu na rentę. Zmarł w 1988. Głównym tematem jego prac jest architektura Poznania zadziwiająca specyficznym ujęciem, kolorystyką i rozwiązaniami perspektywicznymi, które oddają punkt widzenia kierującego tramwajem. W propagowaniu twórczości mieli duży udział nieżyjący już grafik [[Zbigniew Kaja]], krytyk artystyczny [[Adam Kochanowski]] i dyrektor [[Galerii Miejskiej Arsenał]] [[Wojciech Makowiecki]]. Prezydent Poznania [[Andrzej Wituski]] wyprowadził go z niedoświetlonego lokalu przy ul. Rolnej na [[Wilda|Wildzie]] i zapewnił mu mieszkanie na [[Winogrady|Winogradach]], co przyczyniło się do rozwoju jego twórczości<ref>''Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk'', Dom Wydawniczy Rebis, Poznań, 2014, s.157-158, ISBN 978-83-7818-643-4</ref>. Prace Warczygłowy znajdują się w muzeach w [[Kraków|Krakowie]], Poznaniu, [[Zabrze|Zabrzu]], [[Warszawa|Warszawie]] i [[Hamburg]]u.
 
==Życie prywatne ==
Z Marią Palczarską ożenił się 18 lipca 1948. Miał z nią córkę – Julię (ur. 19 września 1952)<ref name=bana/>.
 
{{Przypisy}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Warczygłowa”