Antoninus Pius: Różnice pomiędzy wersjami

Za panowania Antonina Piusa wzrosła pozycja greckich elit w Cesarstwie. Dwaj Ateńczycy, Lucjusz Stacjusz Kwadratus i [[Herod Attyk|Herodes Atticus]] zostali konsulami w roku 142. W 143 roku [[retoryka|retor]] [[Eliusz Arystydes]] wygłosił w Rzymie słynne przemówienie będące pochwałą Imperium Rzymskiego i rządów Antoninów. Grecy doceniali politykę cesarza w dziedzinie sądownictwa i wspierania helleńskiej edukacji. W 145 roku wykryto i zlikwidowano spisek przeciw cesarzowi zawiązany przez Korneliusza Priscianusa i Atiliusa Titianusa. Źródła informują, że po skazaniu bezpośrednich winnych cesarz zabronił dalszego śledztwa w sprawie domniemanej próby obalenia legalnej władzy. W roku 148 obchodzono hucznie dziewięćsetną rocznicę założenia [[Rzym]]u. W roku 141 cesarz polecił wybudować w Rzymie [[świątynia Antonina i Faustyny|świątynię]] ku czci swej żony [[Faustyna Starsza|Faustyny]]. W 145 roku Antoninus Pius wzniósł w Rzymie [[świątynia Hadriana|świątynię boskiego Hadriana]], czyli Hadrianeum.

 

 

Politykę ekonomiczną Antonina Piusa cechowała daleko idącą oszczędność w wydatkach państwowych. W miastach gnębionych kłopotami finansowymi niekiedy umieszczał na krótki czas specjalnych urzędników zwanych curatores rei publicae, by zlikwidować problemy ekonomiczne. Założył instytucję ratio privata dla pokrywania wydatków cesarza i jego rodziny. Pozostawił swoim następcom sporą nadwyżkę w skarbie. Jego rządy są często uważane za szczytowy okres rozwoju i pomyślności Cesarstwa Rzymskiego w niemal wszystkich dziedzinach. Gospodarka państwa Rzymskiego, oparta na rolnictwie, rzemiośle i handlu osiągnęła apogeum rozwoju. Bogacące się warstwy wyższe Imperium podnosiły swój status i podkreślały zamożność poprzez fundowanie okazałych budynków w miastach na terenie całego Cesarstwa. W okresie panowania Antoninusa Piusa działał najwybitniejszy astronom i geograf starożytności, [[Klaudiusz Ptolemeusz]] z Aleksandrii. Około 140 roku napisał on swoje najważniejsze dzieło: [[Almagest|Mathematike Syntaxis]], w którym sformułował główne tezy astronomii geocentrycznej. Na lata 50. II wieku przypadają także początki działalności lekarza i uczonego [[Galen|Galena z Pergamonu]], który zaczynał swą karierę jako lekarz gladiatorów. W dziedzinie literatury zaznaczyła się działalność [[Apulejusz (pisarz)|Apulejusza z Madaury]], autora powieści Metamorfozy.