Kościół Najświętszej Marii Panny w Norymberdze: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Elewacja zachodnia ===

Zachodnia elewacja korpusu nawowego i przylegająca do niego kruchta z kaplicą cesarską charakteryzuje się obfitą dekoracją architektoniczno-rzeźbiarską. Do wysokości gzymsu wieńczącego architektura elewacji zachodniej nie różni się od pozostałych elewacji, powyżej zaś wznosi się bogato rozczłonkowany schodkowy szczyt, którego mur jest przysłonięty rzędami parzystych zamkniętych ostrołukowo arkadek wspartych na kolumienkach, które u góry wieńczą pinakle z kwiatonami. Pośrodku wznosi się czterokondygnacyjna, oktogonalna w planie, wieżyczka nakryta kopulastym hełmem. Smukłe, ostrołukowe, wnęki i okna wieżyczki mają w każdej kondygnacji różnorodny kształt. Wieżyczkę flankują ukośnie ustawione i wysunięte przed lico fasady fiale, przy których stoją na konsolach, pod baldachimami figurki proroków.

 

 

== Wystrój wnętrza ==

Pomimo licznych przebudów, zniszczeń związanych z reformacją, sekularyzacją i wojnami obecny wystrój kościoła jest bogaty w liczne dzieła sztuki, głównie średniowiecznej. Jednakże lwia część dzieł została wtórnie umieszczona w sakralny kontekst; zostały przeniesione z kościołów wyburzonych na początku XIX wieku, niektóre zabytki z kościoła Mariackiego znajdują się dziś w muzeach, głównie w pobliskim [[Germanisches Nationalmuseum]].

Przy służkach prezbiterium znajdują się XIV-wieczne kamienne figury Trzech Króli, Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, Jana Chrzciciela, Jezusa jako Vir Dolorum, oraz patronów Czech: świętych Wacława i Ludmiły. W oknach prezbiterium zachowały się witraże, w tym umieszczone w środkowym oknie trzy kwatery sięgające początków kościoła: datowane na około 1360 ukazują Marię z Dzieciątkiem w asyście świętych Pawła i Krzysztofa. Pozostałe kwatery są późniejsze z XVI-XVII wieku, fundacje norymberskich patrycjuszy. U stóp okien znajduje się datowany na początek XVI wieku liczący zespół drewnianych figurek aniołów trzymających świeczniki. Zespół ten liczy 18 figurek podzielonych na trójpostaciowe grupki, twórca wywodzący się z pracowni [[Wit Stwosz|Wita Stwosza]] każdemu aniołowi nadał indywidualne rysy. Inny charakter ma datowane na około 1505 rok stojące vis a vis na wysokości pierwszego przęsła prezbiterium figury Marii i Archanioła Gabriela tworzące scenę Zwiastowania.

Dominantą wnętrza prezbiterium jest gotyckie retabulum ołtarza głównego znany jako [[Ołtarz Tucherów]] - datowane na około 1445 rok. Pochodzi ze zburzonego w 1816 roku augustiańskiego kościoła Świętego Wita. Fundacja jednego z najbogatszych rodów miasta - Tucherów, stąd nazwa. Czołowe dzieło nieznanego mistrza, w historiografii artystycznej określanego jako [[Mistrz Ołtarza Tucherów|Mistrza Ołtarza Tucherów]] (Meister des Tucheraltar), któremu przypisuje się m.in. ołtarz w kaplicy Zapolyów w Spiskim Czwartku. Retabulum ma formę tryptyku, z malowanymi kwaterami, na złotym tle z wytłoczonymi ornamentami i płaskorzeźbionymi formami architektonicznymi typowymi dla gotyku (fiale, wimpergi, baldachimy) obramiające malowane kwatery. Część środkowa jest trójdzielna; ze scenami Zwiastowania Marii, Ukrzyżowania i Zmartwychwstania. Na bocznych skrzydłach pary świętych: Augustyna i jego matki Moniki oraz Pawła Pustelnika i Antoniego. Jest to odniesienie nie tylko do głównego patrona Augustianów i jego matki, lecz także do początków działalności monastycznej o charakterze pustelniczym.

 

Przy arkadzie tęczowej oddzielającej prezbiterium od korpusu nawowego po północnej stronie znajduje się rzeźbione i polichromowane epitafium Rebecka ukazujące Koronację Marii przez Boga Ojca i Syna Bożego w asyście licznych aniołów. Dzieło to datowane jest na 1500 rok, autorem jest [[Adam Kraft]]. Tenże rzeźbiarz wykonał starsze o dwa lata, pochodzące z kościoła Augustianów epitafium rodu Pergenstorfferów ukazujące Koronację Marii, przy czym Maria ukazana została tu jako ''Mater misericordiae''; przez symboliczny gest przysłonięcia postaci różnych stanów oraz fundatorów połaciami płaszcza zwanego opiekuńczym okazuje wstawiennictwo za ten patrycjuszowski ród.

Do filarów nawy głównej przylegają dwa obrazy późnogotyckie obrazy epitafijne przedstawiające Zmartwychwstanie (z około 1440 roku) oraz podwójny wizerunek Archanioła Michała jako pogromcę zła (zabijający smoka) i sędziego (trzymającego wagę). Dzieło to datowane na rok 1489 łączone jest z warsztatem Michaela Wolgemuta. Zleceniodawcą epitafium był Michael Raffael.

== Linki zewnętrzne ==

* [http://www.eo-bamberg.de/eob/dcms/sites/bistum/pfarreien/dekanate/nuernberg/unsere_liebe_frau_nuernberg/index.html Oficjalna strona kościoła i parafii]