Stefan Stolarz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 29:
Następnie został oficerem [[5 Pułk Strzelców Podhalańskich (II RP)|5 Pułku Strzelców Podhalańskich]] w [[Przemyśl]]u, w którym w 1923 był pełniącym obowiązki dowódcy batalionu sztabowego<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1923 | strony = 388 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}</ref>, a w 1924 [[kwatermistrz]]em<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1924 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1924 | strony = 334 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59165}}</ref>. W 1928 pełnił funkcję dowódcy I batalionu w [[50 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych|50 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych]] w garnizonie [[Kowel]]<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1928 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1928 | strony = 64 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59431}}</ref> Został awansowany do stopnia [[podpułkownik]]a piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1929<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1932 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1932 | strony = 22 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59691}}</ref><ref>[http://laurahuta.blogspot.com/2011/01/awanse-marian-porwit-jan-klemens.html Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 2 z 24 stycznia 1929 r.]</ref>. W 1929 został mianowany pełniącym obowiązki komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Kowel<ref>[http://laurahuta.blogspot.com/2011/03/gen-jozef-plisowski-pk-roman-abraham-pk.html Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 r.]</ref>, w 1932 pełnił to stanowisko w pełnym charakterze<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1932 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1932 | strony = 516 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59691}}</ref>. W 1934 został przeniesiony w [[stan spoczynku]].
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w [[Kozielsk]]u. Wiosną 1940 został przetransportowany do [[Katyń|Katynia]] i rozstrzelany przez funkcjonariuszy [[Obwodowy Zarząd NKWD w Smoleńsku|Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku]] oraz pracowników [[NKWD]] przybyłych z [[Moskwa|Moskwy]] na mocy decyzji [[Biuro Polityczne|Biura Politycznego]] KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]] z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie otwartego 28 lipca 2000 [[Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu|Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu]], gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano pod numerem 469 podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców (przy jego zwłokach zostały znalezione legitymacja wojskowa, karta członka [[Polski Czerwony Krzyż|PCK]], karta na broń, wieczne pióro, fotografia<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 156 | isbn = 83-7001-294-9}}</ref>)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=35&sub=635|tytuł=Katyń wgwedług źródeł niemieckich – 1943 r.|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=4 marca 2015}}</ref>.
 
Był żonaty, miał córkę Ewę.
 
== Upamiętnienie ==
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej [[Aleksander Szczygło]] mianowaławansował go pośmiertnie do stopnia [[pułkownik]]a<ref>Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.</ref>. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.policja.pl/download/1/11217/Katyn-listaosobzamordowanychmianowanychposmiertnienawyzszestopnie.pdf|tytuł=Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie|opublikowany=policja.pl|data dostępu=5 sierpnia 2014}}</ref>.
 
Stefan Stolarz został upamiętniony na ekspozycji wystawy poświęconej Małopolanom-ofiarom zbrodni katyńskiej, zorganizowanej przez [[Instytut Pamięci Narodowej]] i po raz pierwszy zaprezentowanej 19 maja 2003<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ipn.gov.pl/obep-krakow/wystawy/wystawy/malopolanie-w-katynskich-dokumentach-dr.-jana-robla | tytuł = Małopolanie w katyńskich dokumentach dr. Jana Robla | opublikowany = [[Instytut Pamięci Narodowej]] | data dostępu = 2015-06-27}}</ref>.