Siedmiogród: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m błędny skrót języka
Linia 48:
 
=== Panowanie Habsburgów ===
Po [[Bitwa pod Wiedniem|bitwie pod Wiedniem]] [[Habsburgowie]] rozpoczęli ofensywę, której skutkiem było podbicie Siedmiogrodu. 10 maja 1688 roku generał Caraffa został mianowany generałem gubernatorem Siedmiogrodu, a [[pokój w Karłowicach]] w 1699 roku oficjalnie potwierdził przejęcie przez Austrię zwierzchnictwa nad tymi ziemiami{{odn|Nouzille|1997|s=172-173}}. Na stanowiskach publicznych mogli znajdować się tylko Niemcy, Węgrzy oraz ewentualnie Seklerzy{{odn|Nouzille|1997|s=174}}. CiężkieCiężka ręka Habsburgów wywołała rychło powstanie [[Franciszek II Rakoczy|Franciszka II Rakoczego]], pragnącego usamodzielnienia się Siedmiogrodu. Po kilku latach walk, zostało ono ostatecznie stłumione w 1711 roku{{odn|Demel|1986|s=204}}. Siedmiogród stał się peryferyjną i bardzo eksploatowaną prowincją monarchii habsburskiej{{odn|Demel|1986|s=221-223}}.
 
Powstanie węgierskie w 1848 spowodowało intensyfikację problemów w monarchii habsburskiej. W Siedmiogrodzie zaczął rodzić się rumuński ruch narodowy. Rumuni chcieli uzyskać dla swojego języka status języka urzędowego na terenie Siedmiogrodu, a także chcieli uniezależnienia od Węgier. Ponadto chcieli reprezentacji w parlamencie proporcjonalnej do struktury narodowościowej{{odn|Nouzille|1997|s=191}}. Z powodu niezrealizowania postulatów w październiku 1848 roku w Siedmiogrodzie wybuchła wojna domowa. Dopiero wkroczenie latem 1849 roku armii rosyjskiej położyło kres walkom. Węgrzy zgodzili się na używanie języka rumuńskiego w administracji, sądownictwie i edukacji{{odn|Nouzille|1997|s=193}}. W latach 60. XIX wieku wzrosło znacznie Rumunów w parlamencie, jednakże nadal posiadali mniej miejsc niż wynikało to z demografii{{odn|Nouzille|1997|s=195}}.