Baucis: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
rozwinięcie z uściśleniami i dodaniem źródeł, zmiany red., dod. grafika
dr. meryt.-red.
Linia 16:
| commons =
}}
'''Baucis''' ([[Język grecki|gr]]. ''BaúkisBaụkis'' Βαυκίς) – [[mit|mityczna]] wieśniaczka [[Frygia|frygijska]] będąca wraz z mężem [[Filemon (mitologia grecka)|Filemonem]] symbolem pobożności i dozgonnej miłości małżeńskiej.
 
Ona i jej małżonek jako jedyni przyjęli w gościnę [[Zeus]]a i [[Hermes]]a, gdy ci zeszli z [[Olimp]]u na ziemię udając ubogich wędrowców, by przekonać się, czy ludzie zachowali święte prawa wobec innych. Po zachodzie słońca wszędzie jednak zamykano drzwi przed nieznajomymi podróżnymi poszukującymi schronienia i noclegu. Jedynie para ubogich wieśniaków przyjęła ich i ugościła skromnym pożywieniem. Kiedy jednak podczas posiłku oboje spostrzegli, że potraw przybywało zamiast ubywać, poznali, że goszczą bóstwa, a wówczas zamierzali złożyć swą jedyną gęś na ofiarę. Zeus łaskawie ich powstrzymał od tego, w zamian obdarzając wieloma dobrami jako wzórdocenione wzory ludzkiej pobożności.
Wkrótce potem bogowie zatopili niegościnny kraj [[Frygia|Frygijczyków]], a jego mieszkańców zamienili w żaby, oszczędzając jedynie małżonków i ich domostwo. Filemon i Baucis dożyli sędziwego wieku pełniąc służbę kapłańską w ich chacie zamienionej w świątynię, zaś po śmierci zostali na własną prośbę przemienieni w dwa złączone pniami drzewa – aby jedno nie patrzyło na śmierć drugiego.
 
Temat goszczenia bogów w chacie staruszków wielokrotnie podejmowany był przez różnych twórców (m. in. [[Peter Paul Rubens|Rubensa]], [[Rembrandt]]a) w malarstwie europejskim.
 
== Bibliografia ==
* [[Jan Parandowski]]: ''Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian''. Poznań: Wyd. Poznańskie, 1989, s. 44
* Krystyna Kreyser: ''Śladami mitów starożytnej Grecji i Rzymu''. Warszawa: LSW, 1992, s. 161