Wikipedysta:Buforowy23/brudnopis2.: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Buforowy23 (dyskusja | edycje) →Budowa zamku: drobne merytoryczne |
Buforowy23 (dyskusja | edycje) →Historia Muzeum: drobne merytoryczne |
||
Linia 199:
==Historia Muzeum==
===Trudne początki===
Zorganizowano muzeum już w roku 1948, a otwarto – 16 lutego 1949.
Pierwszym dyrektorem muzeum (Ośrodka Muzealnego) została wiosną 1948 roku Wanda z Zaleskich Kurnatowskich (ur. 1885). Przed wojną studiowała nauki przyrodnicze w Paryżu ze specjalizacją w kwiaciarstwie i parkoznawstwie. W czasach międzywojennych podróżowała po Europie, by zgłębiać tajniki sztuki, która stanowiła jej hobby{{odn|Majewska-Rau|2011|s=141}}.{{Refn|Urodzona w 1885 w Kijowie, Wanda Kurnatowska po studiach w Paryżu powróciła do Polski, z powodu wybuchu I wojny światowej – w 1914 roku. Nie pracowała zawodowo po ślubie, poznawała w tym okresie sztukę, władała tez kilkoma językami obcymi: francuskim, niemieckim i angielskim. Opracowała dzieło pt. Zielony Świat, niewydane z braku funduszy. Do 1939 kierowała drukarnią i biblioteką dla niewidomych w Warszawie, w 1945 wraz z mężem zamieszkała w Dobrzelinie, a w 1948 powierzono jej obowiązki zarządcy nowopowstałym muzeum w Oporowie{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=279}}.|grupa = uwaga|nazwa = nota5}} Zamieszkała w zamku, w którym warunki były bardzo trudne. Brakowało pieniędzy, a pensje były bardzo niskie, dodatkowo na zamku mieszkali nieproszeni lokatorzy, którzy dewastowali obiekt. Wielokrotnie interweniowała u Naczelnej Dyrekcji Muzeów w Warszawie{{odn|Majewska-Rau|2011|s=142}}. Lepsze okresy przebiegały na przemian z trudnymi, mimo iż w [[1950]] roku dotarła do generalnego konserwatora zabytków, [[prof. Jana Zachwatowicza|Jan Zachwatowicz]]. Pisała w jednym z listów: „pieniędzy, ani węgla nie ma i byłoby beznadziejnie, gdyby nie to piękno, które otacza i które pozwala o wszystkim zapomnieć...”<ref>Pismo do Wydziału Prawnego Departamentu Muzeów w Warszawie z dnia 28.02.1951 r., archiwum Muzeum w Oporowie, sygn. 5/6, k. 5</ref> W 1949 roku muzeum odwiedziło 814 osób, mimo licznych trudności organizacyjnych.{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=281}} Wanda Kurnatowska starała się poszerzać kolekcje muzealne, gdyż po wojnie zachowały się na zamku jedynie dwa lustra z [[żardniniera]]mi, pozostałe po rodzinie Orsettich. Pierwsze wystawy dotyczyły kultury szlacheckiej, by ukazać wielowiekowe tradycje staropolskiego dworu, przerwane wybuchem II wojny. Z powodów politycznych, w formalnych zapisach użyto określenia „ekspozycja stylowych wnętrz mieszkalnych”. Na wystawach były wtedy portrety z XVIII wieku, kopie portretowe Lubomirskich z Kruszyny i neorenesansowe meble z [[Walewice (wieś w powiecie łowickim)|pałacu w Walewicach]], później zwrócone.{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=276}}W 1952 w muzeum było 179 eksponatów – głównie mebli, drobnych przedmiotów oraz kopie obrazów [[Rembrandt]]a czy [[Antoon van Dyck|van Dycka]].{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=277}} W 1951 roku udało się Wandzie Kurnatowskiej przejąć pobliski ogród dworski ze szklarnią i zabudowaniami (gdzie obecnie, po wielu latach, udało się urządzić pokoje gościnne). Pierwsza dyrektor placówki zmarła 22 maja 1952 i została pochowana cmentarzu w Oporowie.{{odn|Majewska-Rau|2011|s=143}}
Linia 207:
===Znaczny rozwój===
1 listopada 1961 roku dyrektorem muzeum została Grażyna Kin z Kinów Majewska, później Rzymkowska, historyk sztuki i absolwentka [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu]]. Kierowała placówką aż do 2006 roku, przez 45 lat dzięki jej działaniom stan muzeum i całego zamku znacznie się poprawił. Za zasługi w dziedzinie muzealnictwa oraz działalność społeczną, została odznaczona medalem „[[Zasłużony
Prace konserwatorskie i remontowe przeprowadzono na szeroką skalę w latach 1962-1965{{Refn|Muzeum ponownie otwarto 9 maja 1965 roku{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=283}}.|grupa = uwaga|nazwa = nota 12}}. Odkryto w tym czasie między innymi polichromowane stropy, gotyckie portale{{odn|Majewska-Rau|2011|s=144}}, a także różne skrytki, gdzie zachowały się zabytkowe przedmioty, pozostałości po poprzednich właścicielach,
W późniejszych latach pozyskiwano także inne przedmioty z różnych epok, które miały ubogacić kolekcje muzealne. Pieniądze na ten cel pochodziły zarówno od Ministra Kultury, jak i prywatnych sponsorów. Udało się zdobyć wiele cennych obrazów polskich i zagranicznych malarzy ([[Louis de Silvestre]], [[Józef Pitschmann|Józefa Pitschmanna]], Hermanna Verelsta), tkanin (z [[gobelin]]em flamandzkim, ze zbiorem [[pas kontuszowy|pasów kontuszowych]]), wyrobów artystycznych ze [[Srebro|srebra]], [[Kość słoniowa|kości słoniowej]], ceramiki, [[szkło|szkła]] oraz [[cyna|cyny]], zbiorem broni białej i palnej, uzbrojenia ochronnego. {{odn|Majewska-Rau|2011|s=147}}
Linia 233:
W 2007 roku dyrektorem muzeum została Anna Majewska-Rau, konserwatorka dzieł sztuki ze specjalnością w malarstwie oraz rzeźbie polichromowanej, specjalistka ochrony zabytków.{{odn|Janikowski|2012|s=13}}
Na zamku prowadzone są liczne sesje naukowe, praktyki studenckie, plenery malarskie i fotograficzne. Działalność dydaktyczna skierowana jest również do dzieci i młodzieży, ponadto pracownicy muzeum wykładają na [[Uniwersytet trzeciego wieku|
Ponadto, zamek jest wynajmowany przez nowożeńców na wesela i przyjęcia, które odbywają się w zamkowych salach lub na dziedzińcu.{{odn|Sobczyńska|2007|s=32}}
Muzeum – Zamek w Oporowie od roku 2007 posiada status Muzeum Rejestrowanego, co potwierdza jego wysoki poziom oraz znaczenie zbiorów. W roku 2009 cała placówka została uhonorowana
W 2014 roku spadkobiercy ostatnich właścicieli obiektu – rodzina Karskich, zwróciła się do sądu o zwrot mienia, zabranego rodzinie w 1944 roku, w wyniku reformy rolnej.{{odn|Dębowski|2014}}
| |||