Włodzimierz Antoniewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam przeniesione kategorie
uzupełnienie, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 25:
W 1914 został ciężko ranny na froncie wojennym. Zwolniony z wojska, pracował jako kustosz Muzeum Zamku na [[Wawel]]u (1916-1918). W latach 1918-1920 był zastępcą kierownika Wydziału Kultury i Sztuki Tymczasowej Komisji Rządzącej w Krakowie. Pracował krótko jako docent archeologii pradziejowej [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza|Uniwersytetu Poznańskiego]].
 
Od 1920 pozostawał związany z Uniwersytetem Warszawskim. Był m.in. kierownikiem Katedry Archeologii Pierwotnej i Wczesnośredniowiecznej (po II wojnie światowej pod nazwą Katedra Archeologii Polski), profesorem nadzwyczajnym (od 1924), profesorem zwyczajnym (od 1928), dziekanem Wydziału Humanistycznego (1934-19361934–1936), wreszcie rektorem (1936-19391936–1939). WchodziłW wpaździerniku skład1937 Senatuwydał Tajnegozarządzenie UWwprowadzające wna okresieuczelni okupacji;[[getto pracowałławkowe]]<ref>{{Cytuj wówczasksiążkę jako| palacznazwisko w= szkołachGarlicki warszawskich,(red.) a| następnieimię znalazł= zatrudnienieAndrzej jako urzędnik| wtytuł Zarządzie= Miejskim.Dzieje KontynuowałUniwersytetu wykładyWarszawskiego na1915–1939 UW| powydawca wojnie= Państwowe doWydawnictwo emeryturyNaukowe w| 1963miejsce = Warszawa | data = 1982 | strony = 279–280 | isbn = 83-01-02863-7}}</ref>.
 
W [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okresie okupacji]] był członkiem Senatu Tajnego UW. Pracował wówczas jako palacz w szkołach warszawskich, a następnie znalazł zatrudnienie jako urzędnik w Zarządzie Miejskim. Kontynuował wykłady na UW po wojnie aż do emerytury w 1963.
Od 1924 był dyrektorem [[Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie|Muzeum Archeologicznego w Warszawie]], po wojnie krótko pełnił funkcję zastępcy dyrektora (1945-1946).
 
Od 1924 był dyrektorem [[Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie|Muzeum Archeologicznego w Warszawie]], po wojnie krótko pełnił funkcję zastępcy dyrektora (1945-19461945–1946).
 
Współpracował ponadto z Instytutem Historii Kultury Materialnej PAN oraz Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświaty Publicznej. W latach 1925-1934 prowadził także wykłady na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Wileńskim]].
Linia 60 ⟶ 62:
Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (1938)<ref>10 listopada 1938 „za zasługi na polu pracy naukowej” {{Monitor Polski|1938|258|592}}</ref>, Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]], odznaczeniami bułgarskimi, włoskimi (w tym Wielki Oficer [[Order Korony Włoch|Orderu Korony Włoch]] w 1937<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Odznaczenie rektora Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego | czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810-1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 3 | data = Nr 277 z 5 grudnia 1937 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=40859}}</ref>) i jugosłowiańskimi. Został honorowym członkiem korespondentem Towarzystwa Archeologicznego w Londynie i w 1937 Towarzystwa Prehistorycznego w Cambridge<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Odznaczenie rektora Uniwersytetu J. Piłsudskiego | czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810-1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 1 | data = Nr 54 z 9 marca 1937 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=40519}}</ref>.
 
{{przypisy|2}}
 
== Bibliografia ==