Jan Leon Ziółkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie włościańskiej jako syn Jana i Marii, z domu Jarotek. Został ochrzczony w kościele [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Łapanowie|parafii św. Bartłomieja Apostoła]] w [[Łapanów|Łapanowie]]. W tej wsi wychowywał się<ref name="prezydent">{{cytuj stronę|url=http://www.prezydent.pl/archiwum-lecha-kaczynskiego/aktualnosci/rok-2007/art,149,720,prezydent-odznaczyl-posmiertnie-ks-jana-leona-ziolkowskiego.html|tytuł=Prezydent odznaczył pośmiertnie ks. Jana Leona Ziółkowskiego|data=29 lipca 2007|opublikowany=prezydent.pl|data dostępu=8 października 2014}}</ref> i ukończył czteroklasową szkołę powszechną, po czym kształcił się w [[Bochnia|Bochni]], gdzie w 1910 zdał [[egzamin dojrzałości]] w gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego. W 1909 wstąpił do [[Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej|seminarium duchownego]] w [[Kraków|Krakowie]]. Jednocześnie ukończył studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym]] [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 29 czerwca 1913 otrzymał [[Sakrament święceń|święcenia kapłańskie]] w [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|Katedrze Wawelskiej]] z rąk księdza biskupa [[Adam Stefan Sapieha|Adama Stefana Sapiehy]]. Od 1 września 1913 do 31 sierpnia 1917, podczas trwającej [[I wojna światowa|I wojny światowej]], był [[Wikariusz|wikarym]] w [[Parafia Wszystkich Świętych w Babicach|parafii Wszystkich Świętych]] w [[Babice (powiat chrzanowski)|Babicach]] oraz [[Katecheta|katechetą]] w tamtejszej szkole podstawowej. Podczas działań wojennych na froncie włoskim poległ jego młodszy brat Karol. Od 1 września 1917 do 20 lipca 1919 ksiądz Ziółkowski był katechetą w Szkole Ludowej Żeńskiej im. Urszuli Kochanowskiej w Krakowie.

 

 

16 grudnia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu starszego kapelana, a 3 maja 1922 roku zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 27. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, poz. 1900.</ref><ref>Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 406.</ref>. Od stycznia do października 1922 roku był kapelanem [[1 Dywizja Piechoty Legionów|1 Dywizji Piechoty Legionów]] w Wilnie. Od października 1922 roku był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Wojskowego na Litwie, w garnizonach [[Garnizon Wilno|Wilno]], [[Garnizon Lida|Lida]] i [[Garnizon Grodno|Grodno]]. Następnie został przeniesiony do [[Lublin]]a, gdzie od 1 października 1924 do 31 stycznia 1925 był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Wojskowego. Od 1 lutego 1925 sprawował funkcję kierownika Rejonu Duszpasterstwa Wojskowego w [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowie]], od 1 maja 1925 proboszcza tamtejszej parafii wojskowej pod wezwaniem świętego Stanisława Biskupa<ref name="prezydent" />. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]] na stanowisko kapelana [[Brygada KOP „Podole”|Brygady KOP „Podole”]] w Czortkowie i proboszcza tamtejszego kościoła garnizonowego oo. dominikanów<ref name="prezydent" /><ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 307.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 406, 913.</ref>. Od 16 maja 1937 roku był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Wojskowego w [[Jarosław]]iu, administratorem i [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] tamtejszego kościoła [[Garnizon Jarosław|garnizonowego]]. W sierpniu 1939 roku zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym objął stanowisko szefa służby duszpasterskiej [[24 Dywizja Piechoty (II RP)|24 Dywizji Piechoty]] w Jarosławiu. W tym czasie podczas mobilizacji zarządzonej wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym przebywał na ćwiczeniach i manewrach polowych udzielając żołnierzom wsparcia duchowego.