Syn Munroe Barrowa (pochodzenia murzyńskiegoafroamerykańskiego) i Lillie (Reese) Barrow, po części [[Czirokezi|Czirokezki]]. Zawodowo walczył od 1934 roku. Zwyciężając w 24 kolejnych walkach, stał się pretendentem nr 1 do tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej, będącego w posiadaniu [[James Braddock|Jamesa Braddocka]], lecz w czerwcu 1936 roku został niespodziewanie znokautowany przez byłego mistrza, [[Max Schmeling|Maxa Schmelinga]]. Niemiec nie porozumiał się jednak z Braddockiem co do walki o mistrzostwo świata, wskutek czego szansę jego zdobycia otrzymał Louis. Wykorzystał ją, nokautując Braddocka w 8. rundzie pojedynku, który odbył się 22 czerwca 1937 roku w [[Chicago]]. Stał się tym samym drugim w historii (po [[Jack Johnson (bokser)|Jacku Johnsonie]]) czarnoskórym mistrzem wagi ciężkiej.
[[Plik:Joe Louis - Max Schmeling - 1936.jpg|thumb|left|Louis w pierwszej walce ze Schmelingiem (1936)]]
