Masakra w Srebrenicy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
→Kontrowersje: lit. |
||
Linia 59:
W okresie bezpośrednio poprzedzającym atak Serbów, oddziały 28 Dywizji Armii [[Bośnia i Hercegowina|Bośni i Hercegowiny]] wykorzystywały „strefę” jako bazę do ataków na ludność serbską<ref>Zobacz też [[Srebrenica|artykuł o Srebrenicy]]</ref>. We wsiach położonych w okolicach Srebrenicy w latach 1992-1995 dochodziło do mordów popełnionych na Serbach. Zginęło około 1500 Serbów, zgwałcono wiele kobiet. Serbowie obciążają odpowiedzialnością za śmierć wielu bośniackich Serbów z okolicznych wiosek dowódcę 28 Dywizji Armii BiH [[Naser Orić|Nasera Oricia]]<ref>[http://4international.wordpress.com/2008/02/15/the-real-srebrenica-genocide-the-mass-murder-of-serbs-in-srebrenica-and-gorazde/ The Real Srebrenica Genocide].</ref><ref>[http://www.serbianna.com/columns/savich/051.shtml Srebrenica: The Untold Story] By Carl Savich Introduction: What Really Happened in Srebrenica in 1992-1993?</ref><ref>[http://www.youtube.com/watch?v=VsRV2xiatoU Dosije Srebrenica] Филм о страдању српског народа у Подрињу, на подручју Сребренице, Скелана и Братунца</ref>.
Siły muzułmańskie używały [[Śmigłowiec|śmigłowców]] między kwaterą główną a Srebrenicą i Žepą. 16-17 kwietnia 1995 r. w bardzo tajemniczych okolicznościach na mocy rozkazu sztabu głównego Armii BiH w Sarajewie [[Naser Orić]] został wezwany wraz z 17 oficerami 28. Dywizji srebrenickiej i 5 oficerami 285. Brygady żepskiej do Tuzli. W ciągu trzech tygodni armia muzułmańska w Srebrenicy została bez dowództwa. W nocy z 6 na 7 maja został zestrzelony niedaleko heliportu w Žepie śmigłowiec w drodze powrotnej – już tylko z 7 oficerami Armii BiH. Szef Sztabu 28. Dywizji Ramiz Bećirović, dowódca batalionu Manewrowego Ejub Golić i szef Sztabu 285. Brygady Ramo Čardaković przeżyli katastrofę i
=== Teorie spiskowe. Atak na wieś Višnjica ===
Linia 77:
Kiedy Srebrenica zaczęła upadać, siły 28. Dywizji Armii BiH wolały uciekać. Ucieczka rozpoczęła się 10 lipca, kiedy batalion holenderski raportował grupę około 300 żołnierzy muzułmańskich w drodze na północny zachód. Wieczorem 11 lipca 12-15 tys. muzułmanów zajęło pozycje w północno-zachodniej części enklawy (wieś Šušnjari), przygotowując się do marszu w kierunku Tuzli. W nocy z 11 na 12 lipca 1995 roku mieszana, wojsko-cywilna kolumna opuściła enklawę przez góry i lasy. Czoło kolumny stanowili uzbrojeni żołnierze 28 Dywizji Armii BiH pod dowództwem majora Ramiza Bećirovića i kapitana Ejuba Golića, którzy wielokrotnie wdawali się w walkę z siłami serbskimi. W dalszej części poruszali się mężczyźni w wieku wojskowym (od wieku lat 15 w państwach islamu); niewielu z nich dysponowało bronią, najczęściej łowiecką<ref name="ionow" />.
Serbowie starali się namierzyć uciekinierów, ostrzeliwali ich i ostatecznie 13 lipca udało im się rozbić kolumnę między miejscowościami Kamenica i Konjević Polje, gdzie ariergarda kolumny musiała przekroczyć pola minowe lub przeprawiać się przez górska rzekę Jadar<ref name="ionow" />. Muzułmanie ponieśli straty rzędu 1-2 tys. ludzi. Bez względu na to, Armia BiH
Według raportu wewnętrznego ONZ (17 lipca 1995), około 3 tys. z muzułmańskiej kolumny poległo w drodze, głównie od min i w walkach z siłami Serbów bośniackich. Ekspert militarny prokurator [[Międzynarodowy Trybunał Karny|MTK]] Richard Butler stwierdził, że według [[Prawo międzynarodowe|prawa międzynarodowego]], mieszana kolumna była legalnym celem wojskowym<ref>[http://serbianna.com/analysis/archives/2754 Srebrenica: The Ugly Truth] By: Andy Wilcoxson</ref>.
| |||