Gitara klasyczna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 5.172.232.53 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Rybulo7. |
|||
Linia 11:
Gitara klasyczna jest instrumentem stosunkowo cichym, dlatego rzadko używana w grze zespołowej. Ograniczenie to w ostatnich czasach nie jest już jednak takim problemem, gdyż powszechnie stosuje się wzmocnienie pozwalające gitarzystom nawet na wykonywanie utworów solowych z orkiestrą.
=== Skala i strój ===
Gitara jest instrumentem transponującym o oktawę w dół. Klasyczny strój to: E A d g h e<sup>1</sup>. Typowa skala gitary klasycznej to E-h<sup>2</sup> (e a d<sup>1</sup> g<sup>1</sup> h<sup>1</sup> e<sup>2</sup>, czyli bez transpozycji zapisu nutowego), ostatnio coraz częściej spotyka się instrumenty z dwudziestym progiem umożliwiającym wydobycie dźwięku c<sup>3</sup>. Wydobycie wyższych dźwięków możliwe jest za pomocą [[flażolet]]ów. Często też, w celu rozszerzenia skali, obniża się strój najniższej struny do
== Technika gry
=== Gitara klasyczna ===
Na gitarze klasycznej gra się na siedząco z użyciem tzw. podgitarnika, który umieszcza się pomiędzy udem a gitarą. Coraz mniej popularne jest granie z tzw. podnóżkiem. Sprawia on, że pozycja jest nienaturalna i obciąża kręgosłup. Przy dłuższym graniu powoduje bóle kręgosłupa, a po kilku latach może powodować problemy z kręgosłupem. Wielu gitarzystów zaczęło także używać, tzw. podłokietniki. Umieszcza się je w tym miejscu gdzie ręka opiera się na pudle gitary. Podłokietniki mają zaokrąglony kształt dzięki któremu ręka nie wbija się w pudło gitary, ma lepszy przepływ krwi co powoduje, że nie męczy się tak szybko.
Linia 21:
Czasem do wydobywania dźwięku używa się [[kostka gitarowa|kostki]] (piórka) – plectrum. Dotyczy to jednak gitary klasycznej wykorzystywanej w muzyce rozrywkowej, jazzowej lub w piosence turystycznej i [[poezja śpiewana|poezji śpiewanej]].
=== Gitara
[[Plik:Juan Breva 3.jpg|thumb|250px|[[Juan Breva]] grający na gitarze klasycznej.]]
Zarówno sposób trzymania gitary jak i technika wydobywania dźwięku dla muzyki [[flamenco]] różni się znacząco od standardowej techniki gry na gitarze klasycznej. Wynika to głównie z rozbudowanych technik prawej dłoni, np. [[rasgueado]] stosowanych we flamenco, wymuszających swobodę trzymania instrumentu przy jednoczesnej możliwości wydobywania ostrych i głośnych brzmień uderzając struny blisko podstawka. Gra kciukiem nie ogranicza się do strun basowych (pozwalając na wydobywanie ostrych i przejmujących dźwięków), częste pasaże (z reguły grane szybko) wykonywanie są dwoma palcami (wskazującym i dużym), w grze stosuje się także palec mały prawej ręki. Tremolo flamenco jest gęstsze od klasycznego (cztery dźwięki grane linii melodycznej zamiast trzech).
| |||