Longin Komołowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m →Bibliografia: Tydzień Artykułu Politycznego przy użyciu AWB |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m →Życiorys: drobne techniczne |
||
Linia 27:
W 1982 współorganizował podziemne struktury „Solidarności” w Szczecinie, w kolejnych latach uczestniczył w podziemnej działalności związku, organizował druk i kolportaż [[wydawnictwo podziemne|wydawnictw drugiego obiegu]] oraz ich przerzut do [[Szwecja|Szwecji]]. Od 1984 był członkiem Rady Koordynacyjnej Pomorza Zachodniego. W latach 1988–1989 współtworzył Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny „Solidarności”. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez organy bezpieczeństwa.
W 1989 powrócił do legalnej działalności w „Solidarności”. Został przewodniczącym Komisji Zakładowej w Stoczni Szczecińskiej oraz wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu. W latach 1990–1997 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego, zasiadał w Komisji Krajowej oraz Prezydium. W 1996 inicjował powołanie Szczecińskiego Porozumienia Prawicy. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1997 roku|wyborach parlamentarnych w 1997]] zdobył mandat posła na Sejm z listy [[Akcja Wyborcza Solidarność|Akcji Wyborczej Solidarność]] w okręgu [[Okręg wyborczy nr 44 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (1993–2001)|szczecińskim]]. Od 31 października 1997 sprawował urząd [[Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej|ministra pracy i polityki socjalnej]], a od 19 października 1999 do 19 października 2001 wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra pracy i polityki społecznej w [[Rząd Jerzego Buzka|rządzie Jerzego Buzka]].
W latach 1998–2002 był przewodniczącym [[Ruch Społeczny (partia polityczna)|Ruchu Społecznego AWS]] w regionie zachodniopomorskim. W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2001 roku|wyborach do Sejmu w 2001]] bezskutecznie ubiegał się o reelekcję. W 2002 został właścicielem firmy Longin Komołowski Konsulting zajmującej się doradztwem gospodarczym. W 2007 wszedł w skład zarządu firmy ENEA Operator. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2007 roku|wyborach parlamentarnych]], które odbyły się 21 października 2007, po raz drugi uzyskał mandat posła (na Sejm [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VI kadencji|VI kadencji]]) jako bezpartyjny kandydat z listy [[Prawo i Sprawiedliwość|Prawa i Sprawiedliwości]] w [[Okręg wyborczy nr 41 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|okręgu szczecińskim]] liczbą 10 223 głosów. Po kilkunastu dniach wraz z [[Maciej Płażyński|Maciejem Płażyńskim]] wystąpił z [[Klub (parlament)|klubu parlamentarnego]] PiS. W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2011 roku|wyborach w 2011]] kandydował bez powodzenia na senatora z własnego komitetu wyborczego (z poparciem [[Unia Prezydentów – Obywatele do Senatu|Obywateli do Senatu]])<ref>[http://wybory2011.pkw.gov.pl/wyn/320000/pl/okr-41.html#tabs-2 Serwis PKW – Wybory 2011]. [dostęp 24 października 2011].</ref>.
| |||