Oblężenie Wiednia (1529): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Oblężenia"; Dodano kategorię "Oblężenia w Europie" za pomocą HotCat
Linia 33:
Sulejman zmobilizował olbrzymie siły, które wyruszyły z Konstantynopola dnia [[10 kwietnia]] [[1529]] r, kierując się na Wiedeń. Po drodze dołączały się do nich liczne garnizony tureckie i węgierskie. Marsz przez Węgry przebiegał niezwykle powolnie, co spowodowane było brakiem jakiejkolwiek sieci dróg i licznymi deszczami, które zamieniały ziemię w błoto. Po pięciu miesiącach od chwili wyruszenia, pierwsze oddziały Osmanów (20 tys. jazdy tureckiej, tzw. ''akincilar'') dotarły w końcu w okolice Wiednia. Siły te miały za zadanie paraliżowanie oporu miejscowej ludności cywilnej.
 
Dnia [[23 września]] pod stolicestolicę podeszły główne siły Turków, które do dnia 27 września całkowicie otoczyły miasto. Armia Osmanów liczyła ponad 200 tys. ludzi, większą cześć z nich jednak stanowiła czeladź zajmująca się taborem. Najwartościowsza część armii liczyła około 80 tys. tureckich i 6 tys. węgierskich żołnierzy Jana Zapolyi. Oprócz licznej jazdy anatolijskiej ([[Spahisi (Turcja)|spahisi]]), znajdowało się w niej około 20 tys. janczarów, 18 tys Serbów i Mołdawian. Fatalny stan dróg uniemożliwił Turkom transport ciężkich armat w okolice Wiednia. Na miejscu dysponowali oni zaledwie 300 lekkimi działami. Dużą rolę spełniały wielbłądy, których około 22 tys. wykorzystywano podczas marszu na austriacką stolicę Habsburgów.
 
Miasta bronił garnizon wojskowy, milicja miejska i setki [[Niemcy|niemieckich]] oraz hiszpańskich żołnierzy. Łącznie obrońcy dysponowali siłami 22 tys. piechoty i 2 tys. jazdy. Piechota (landsknechci) uzbrojona była w piki i arkebuzy. Żołnierze ci stosowali taktykę walk sprawdzoną podczas wojen włoskich. Przewaga oblegających była jednak widoczna, a wartość obronna XIII-wiecznych murów miejskich - niewielka. W tej sytuacji Ferdynand I zwrócił się o pomoc do Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a także do swojego brata [[Karol V Habsburg|Karola V]], który jednak zaangażowany był w walki z Francuzami we Włoszech.