Ulica Podgórna w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Ulice Poznania → Kategoria:Ulice w Poznaniu (przy użyciu QRC) |
linki wewnętrzne |
||
Linia 25:
{{Ulica infobox/przebieg|SK|1|[[Plik:Pfeil links.svg|10px|←]] ul. Garbary [[Plik:Pfeil rechts.svg|10px|→]],<br/>[[Ulica Dowbora-Muśnickiego w Poznaniu|ul. Dowbora-Muśnickiego]] [[Plik:Pfeil unten.svg|10px|↓]]|650 m}}
}}
'''Ulica Podgórna w Poznaniu''' (w czasach [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]: ''Walki Młodych'') – ulica, stromo opadająca z zachodu na wschód, łącząca [[Aleje Karola Marcinkowskiego w Poznaniu|Aleje Marcinkowskiego]] z [[Plac Wiosny Ludów w Poznaniu|placem Wiosny Ludów] i dalej biegnąca w kierunku ul. [[Garbary (Poznań)|Garbary]].
W najmniejszej, neoklasycystycznej, jednopiętrowej kamieniczce, obecnie Podgórna 6 (wówczas 7) mieszkali lekarz i społecznik [[Karol Marcinkowski]] oraz [[Paul von Hindenburg]]. Po powrocie z więzienia w [[1837]] roku wprowadził się do niej pierwszy z nich. Ponieważ udało mu się doprowadzić do zlikwidowania panującej wówczas w mieście epidemii [[cholera|cholery]], w dowód uznania uzyskał amnestię. W kamienicy tej mieszkał aż do śmierci w [[1846]], o czym przypomina tablica pamiątkowa na murze. [[Paul von Hindenburg]], niemiecki dowódca z czasów [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a później prezydent [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]], urodził się w tym samym domu już rok później (w [[1847]]). Niemcy w [[1916]] roku przemianowali ulicę na ''Hindenburgstrasse'', a w tym budynku postanowili urządzić ''Hindenburgmuseum'', jednak nie udało im się zrealizować tego pomysłu, gdyż od [[1900]] roku kamienica znajdowała się w rękach polskich. Tablica upamiętniająca Hindenburga wisiała na tym budynku jedynie w latach [[1939]]-[[1945]] (odsłonił ją dowódca wojsk hitlerowskich na Poznań)<ref>db, ''Obywatel Hindenburg'', w: ''Poznań. Informator Samorządowy Metropolii Poznań'', czerwiec 2013, s.9</ref>.
{{fakt|W sąsiedniej kamienicy (nr 4, wówczas nr 5), a dokładniej w jej oficynie miał swoją drukarnię [[Józef Ignacy Kraszewski]], zaś w samym domu mieszkała siostra [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]].|data=2011-02}}
Pod numerem 8 zainaugurowano w dniu [[17 kwietnia]] [[1945]] poznański Teatr Marionetek. Zorganizowała go [[Halina Lubicz]], a sezon rozpoczęła przedstawieniem ''Śpiewaka leśnego'' [[Henryk Żuchowski|Henryka Żuchowskiego]]. Potem teatr został przeniesiony na Święty Marcin<ref>[[Tadeusz Kraszewski]], ''W kręgu ludzi pióra'', w: red. Tadeusz Świtała, ''Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.144, ISBN 83-232-0322-9</ref>.
Ulica jest przejezdna dla samochodów jedynie na odcinku od Alei Karola Marcinkowskiego do wjazdu na teren parkingu podziemnego zlokalizowanego w sąsiedztwie placu Wiosny Ludów. Dalszy odcinek w kierunku ul. Garbary jest przejezdny tylko dla pojazdów [[Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu|MPK Poznań]].
| |||