Cierniówka: Różnice pomiędzy wersjami

* ''Sylvia communis'' <small>Latham, 1787</small> {{r|hbwa}}

* ''C. c. communis'' <small>Latham, 1787</small>

* ''C. c. volgensis'' <small>Domaniewski, 1915</small>

* ''C. c. icterops'' <small>Ménétries, 1832</small>

Wyróżniono kilka podgatunków ''S. communis''{{r|Gill&Donsker|ibchbwa}}:

:W Polsce liczny ptak lęgowy<ref>{{Cytuj książkę r| nazwisko= Tomiałojć | imię=Ludwik | nazwisko2= Stawarczyk | imię2=Tadeusz | tytuł= Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany | data=2003 | wydawca=PTPP „pro Natura” | miejsce=Wrocław | isbn=83-919626-1-X | strony=646tom}} Według skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego ''liczny'' oznacza zagęszczenie 100–1000 par na 100 km².</ref>. Spotykany na całym Niżu Polskim, zwłaszcza wschodnią część, a w górach do 1400 m n.p.m. Liczne populacje notuje się na przedmieściach miast, np. w Warszawie oszacowano 2000 par lęgowych, a w Gliwicach ponad 400<ref> (2010){{cytuj książkęr|imię=Marcin |nazwisko=Karetta |tytuł=Atlas ptaków |wydawca=Pascal |data=2010dwaty}}</ref>. Zwłaszcza w czasie przelotów można być zaobserwowana w każdym miejscu kraju. Ostatnie osobniki widziano na przełomie września i października, jednak nie wykazano prób zimowania cierniówki w Polsce.

Mały ptak o wysmukłej sylwetce. Ubarwienie dość jasne - u obu płci wierzch ciała rudoszary, skrzydła wyraźnie rdzawe na obrzeżeniach (na [[lotki (ornitologia)|lotkach]] drugorzędowych i [[pokrywy (ornitologia)|pokrywach]] skrzydłowych). Ogon ciemnobrązowy, długi z białymi brzegami. Spód ciała białawy z szarym lub różowym nalotem na piersi. U samca głowa i kark wyraźnie szare, a podgardle czysto białe, szarobrązowy grzbiet; u samicy głowa brązowawa, a podgardle nie tak jasne jak u samca. Nogi przyjmująmogą mieć barwę od żółtawego do brązowego. Samica i samiec są tej samej wielkości. Lot nie jest charakterystyczny.

Łatwo rozpoznajerozróżnia się jąpiegżę odi piegżycierniówkę pona śpiewiepodstawie śpiewu. Na melodię składa się szereg krótkich, szybko powtarzanych fraz, a finał wieńczy głośniejszy, wyższy ton. Samiec wykonuje ją z różnych miejsc, które są dogodne do obserwacji otoczenia. W czasie śpiewania może na chwilę wznosić się w powietrze z drzewa, po czym opadać z powrotem w zarośla.

;długość ciała: ok. 13-1415 cm{{r|km}}<br />

[[Plik:Female whitethroat.JPG|thumb|right|Cierniówki nie są tak wymagające dlaw swojegokwestii siedliska, jak inne pokrzewki]]

Wśród pokrzewek wykazuje najmniejsze wymagania co do siedlisk. Zamieszkuje Śródpolneśródpolne zarośla, nawet bardzo niskie gęste kępy krzewów lub [[Roślina wieloletnia|bylin]] na nasłonecznionych stanowiskach. Sprawia to, że trudno zobaczyć tego ptaka. Jako jedyna z pokrzewek zasiedla tereny bezdrzewne w krajobrazie rolniczym i łąkowym. Częsta pojawia się na obrzeżach miast i terenach ruderalnych, skrajach lasów, zrębach, ogrodach,wrzosach wrzosowiskach, sadach, parkach, kępach krzewów przy drogach i nad strumieniami, łąkach, miedzach, rowach i polach. Nie zamieszkuje zwartych zarośli i lasów. Może pojawiać się na terenach ruderalnych z wyższą roślinnością, w tym ludzkieludzkich przedmieściaprzedmieściach. Widuje się ją też w piętrze [[kosodrzewina|kosodrzewiny]].

[[Plik:Tallareta vulgar 03 (Sylvia communis).jpg|thumb|left|220px|Samiec wykonuje charakterystyczne loty godowe]]

Gatunek monogamiczny. Z zimowisk wraca w kwietniu i maju. Lęgi przypadają zatem na okres od maja do lipca. Cierniówki wyprowadzają je dwa razy w ciągu roku - pierwszy przeważnie w maju i czerwcu, a drugi od czerwca do lipca. Samce wykonują krótkie loty godowetokowe, podobnie nieco do wykonania świergotkaświergotków. Śpiewając, wznosi się z wierzchołku krzaku. Leci po skosie ku górze, po czym pod podobnym kątem powoli zlatuje wolno w dół. Ląduje na eksponowanych wierzchołkach roślin. To gatunek monogamiczny.

W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając w maju -lub czerwcu od 4 do 6 zielonkawych [[jajo (biologia)|jaj]] z gęstym brązowym lub szarym nakrapianiem na skorupce.

[[Plik:Nederlandsche_vogelen_(KB)_-_Sylvia_communis_(096b).jpg|thumb|right|200px220px|''Sylvia communis'' inw ''Nederlandsche Vogelen'' (1789)]]

Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres około 12-13 dni przez obydwoje rodziców. Często zdarza się im wysiadywać pisklę kukułki. Pisklęta, gniazdowniki, opuszczają gniazdo po około 14 dniach. Karmione są przez matkę i ojca. Wnętrza ich paszcz są brudnoczerwone z żółtymi brzegami. Na języku widać dwie owalne, ciemnoszare plamy o niewyraźnych granicach.

Na zimowiska odlatują we wrześniu (niektóre nawet w sierpniu), kiedy to kierują się do równikowejokołorównikowych obszarów Afryki. Inaczej jest jednak z populacjami azjatyckimi, które na zimę wędrują do Indii i na Półwysep Arabski.

[[Owady]] i inne bezkręgowce, a późnym latem i jesienią w trakcie migracji wzbogaconerównież oi owoce.

<ref name="itis">{{ITIS | TSN = 563188| nazwa = ''Sylvia communis'' | data = 2016-03-18}}</ref>

<ref name="Gill&Donsker">{{Cytuj stronę |autor = F. Gill, D. Donsker |url = http://www.worldbirdnames.org/bow/sylvias/|tytuł = Sylviid babblers, parrotbills & white-eyes | opublikowany = IOC World Bird List: Version 6.12 | data = 2016-04-20 | język = en | data dostępu = 2016-0305-1812}}</ref>