Cyryl Ratajski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→W niepodległej Polsce: trolejbus |
uzup., źr. |
||
Linia 60:
W kwietniu 1922 roku został [[prezydenci Poznania|prezydentem Poznania]]. Za jego kadencji miasto przekształciło się z byłego garnizonu niemieckiego w prężnie rozwijający się ośrodek gospodarczy. Wykorzystując istniejące warunki wybudowano m.in. elektrownię, [[most Bolesława Chrobrego w Poznaniu|most Bolesława Chrobrego]] i [[Ogród Botaniczny w Poznaniu|Ogród Botaniczny]], nowe trasy tramwajowe, pierwszą w Polsce [[trolejbus|linię trolejbusową]] oraz pierwszą w Polsce i [[Europa Wschodnia|Europie Wschodniej]] [[Spalarnia śmieci na Wilczaku w Poznaniu|spalarnię odpadów]]. Do miasta przyłączono nowe dzielnice: [[Dębiec (Poznań)|Dębiec]], [[Główna (Poznań)|Główna]], [[Golęcin]], [[Komandoria (Poznań)|Komandoria]], [[Rataje (Poznań)|Rataje]], [[Sołacz]], [[Starołęka]], [[Wola (Poznań)|Wola]]. W okresie od 25 listopada 1924 do 15 czerwca 1925 roku Ratajski był [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji|Ministrem Spraw Wewnętrznych]] w rządzie [[Władysław Grabski|Władysława Grabskiego]]. W 1926 roku ponownie został prezydentem Poznania i położył duże zasługi dla zorganizowania w 1929 wystawy [[Powszechna Wystawa Krajowa|PeWuKi]] (był prezesem jej rady głównej). Z tej okazji z jego inicjatywy powstała w Poznaniu pierwsza w Polsce linia trolejbusowa. Jednocześnie oskarżano go o to, że plan jej budowy motywowany był względami osobistych korzyści majątkowych gdyż wcześniej wykupił parcele, którymi miała biec linia trolejbusu<ref>Marian Spychalski „Warszawa architekta” Bellona 2015 r., ISBN 978-83-11-13416-4, str. 37 i 38</ref>. Reprezentował [[Polska|Polskę]] na światowych zjazdach międzynarodowych organizacji samorządowych. W 1934 roku mimo wygranych wyborów został – w ramach czystek politycznych – usunięty ze stanowiska przez władze [[sanacja|sanacyjne]]. 25 kwietnia 1934 roku Rada Miejska Poznania przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Poznania{{r|Honorowi i zasłużeni obywatele}}.
Od 1936 związał się z [[Front Morges|Frontem Morges]], organizacją opozycyjną wobec [[Sanacja|Sanacji]]. W 1937 z Frontu wydzieliło się [[Stronnictwo Pracy]], do którego przystąpił i został członkiem jego władz wojewódzkich w Poznaniu. Był też współwłaścicielem firmy chemicznej ''[[Roman May]]'', która podupadła w wyniku [[Wielki kryzys w Polsce|kryzysu światowego]] i doprowadziła Ratajskiego na skraj bankructwa. Musiał [[zastaw]]ić cały posiadany majątek, jak również część [[emerytura|emerytury]]. Mimo to nadal oddawał część swoich dochodów, jak to czynił wcześniej, na rzecz ubogich i bezrobotnych. W 1939 podpisał list protestacyjny do premiera [[Felicjan Sławoj-Składkowski|Felicjana Sławoja-Składkowskiego]] przeciwko aresztowaniu [[Wojciech Korfanty|Wojciecha Korfantego]]<ref>Andrzej Zarzycki, ''Cyryl Ratajski (1875-1942)'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 3/1989, s.74-97, ISSN 0137-3552</ref>.
W okresie międzywojennym Ratajski pełnił również wiele innych funkcji, m.in. był prezesem rad nadzorczych Poznańskiej Kolei Elektrycznej, Komunalnego Banku Kredytowego, Zachodniopolskiego Towarzystwa Kredytu Miejskiego oraz Kuratorium [[Polskie Radio|Polskiego Radia]]. Mimo utraty stanowiska prezydenta nadal brał czynny udział w życiu publicznym będąc np. członkiem delegacji uczonych i działaczy liberalno-demokratycznych do prezydenta [[Ignacy Mościcki|Ignacego Mościckiego]].
| |||