Cmentarz żydowski w Warszawie (Wola): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Groby symboliczne: + foto. |
→Historia cmentarza: lit. |
||
Linia 51:
W 1806 zarząd warszawskiej [[kahał|gminy żydowskiej]] wystąpił do rządu z prośbą o zgodę na urządzenie za rogatkami wolskimi cmentarza dla ludności [[Żydzi|żydowskiej]]. Zgoda została wydana w tym samym roku, po czym natychmiast przystąpiono do urządzania cmentarza. Powołano wówczas bractwo pogrzebowe Chewra Kadisza, które administrowało [[nekropola|nekropolią]], a w swoich decyzjach było niezależne i w pełni autonomiczne. Do celów pochówkowych cmentarz został otworzony pod koniec tego samego roku.
Pierwszą oficjalnie pochowaną osobą był Nachum, syn Nachuma z [[Siemiatycze|Siemiatycz]] (zm. 6 grudnia 1806). Jego nagrobek, wykonany prawdopodobnie w [[1807]] nie zachował się do dnia dzisiejszego. Pierwszą kobietą pochowaną była Elka Junghoff z domu Mulrat<ref>[http://cemetery.jewish.org.pl/id_73551/info/back_1:0/_Elka_Junghoff.html Grób Elki Junghoff] w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.</ref>,
Przez wiele lat cmentarz był traktowany jako elitarny i był wykorzystywany przez bogatszą społeczność żydowską. Pochówki uboższych Żydów kierowano na [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Bródno)|cmentarz na Bródnie]]. W 1824 dokonano pierwszego rozszerzenia cmentarza. W latach 20. XIX wieku władze [[car]]skie powołały Dozór Bożniczy, któremu podporządkowano Administrację Pogrzebową spełniającą dokładnie te same zadania co bractwo pogrzebowe. Sytuacja mocno zbulwersowała członków Chewra Kadisza, który nie chcieli dopuścić do oddania funkcji administrowania cmentarzem. Cała procedura przejęcia cmentarza przez Administrację trwała do 1850.
| |||