Śląsk Opolski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 5.172.235.98 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Snoflaxe.
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎Historia: poprawa linkowań, replaced: [[Województwo katowickie (1950-1975) → [[Województwo katowickie (1950–1975)
Linia 17:
[[Opole]] było siedzibą książęcą: [[księstwo opolskie|księstwa opolskiego]], [[księstwo opolsko-raciborskie|księstwa opolsko-raciborskiego]], następnie [[rejencja opolska|rejencji opolskiej]]. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w 1941 r. [[Niemcy (naród)|Niemcy]] ustanowili stolicę regionu [[Gau Oberschlesien]] w [[Katowice|Katowicach]].
 
Odrębność regionu zachodniego [[Górny Śląsk|Górnego Śląska]] podtrzymywały podziały administracyjne w Niemczech (istniejąca w różnych okresach osobna [[rejencja opolska]]) oraz utworzenie w Polsce w 1920–1922 [[województwo śląskie (II Rzeczpospolita)|województwa śląskiego]] i ponownie 1950 [[Województwo katowickie (1950-19751950–1975)|województwa katowickiego]]. Istnienie Śląska Opolskiego zostało usankcjonowane także decyzjami władz kościelnych 15 sierpnia 1945 r. prymas kardynał August Hlond wydał postanowienie o ustanowieniu odrębnej Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego ze stolicą w Opolu i wyznaczenie pierwszego administratora - ks. Bolesława Kominka, pochodzącego z diecezji katowickiej<ref>http://opole.gosc.pl/doc/830076.Historia-diecezji-opolskiej</ref>. Teren diecezji pokrywał się mniej więcej z terenem byłej rejencji opolskiej, natomiast nie pokrywa się z dzisiejszym woj.opolskim. W 1998 w czasie prac nad [[reforma administracyjna w Polsce (1999)|nowym podziałem administracyjnym]] podział na opolską i katowicką część Górnego Śląska został utrzymany wobec akcji protestacyjnej ludności [[województwo opolskie|woj. opolskiego]].
 
Okres [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]] sprzyjał rozwojowi idei samorządu terytorialnego. Przeprowadzane spisy ludności podporządkowane były celom politycznym, spis z 1910 wykazał blisko 582 tys. osób podających język polski jako ojczysty i tylko ponad 51 tys. polski i niemiecki (dwujęzyczni). Spis z roku 1925 wykazał już tylko ponad 151 tys. osób podajacych język polski jako ojczysty i 384 tys. dwujęzycznych. był to wynik polityki [[Germanizacja|germanizacyjnej]], presji politycznej, ekonomicznej i administracyjnej<ref>Marek Masnyk: ''Ruch polski na Śląsku Opolskim w latach 1922-1939'', s. 14-15.</ref>.