Józef Podgóreczny: Różnice pomiędzy wersjami

Po powrocie do kraju w czerwcu 1945 r. rozpoczął pracę jako sekretarz Wojewódzkiego Zarządu TUR w [[Lublin]]ie. Równocześnie zorganizował i bezinteresownie prowadził Szkołę Pracy Społecznej. W 1946 r. został skierowany na stanowisko dyrektora Wojewódzkiej Delegatury [[Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”|Spółdzielni Wydawniczo-Oświatowej „Czytelnik”]] w Lublinie, a następnie w [[Bydgoszcz]]y. Do 1949 r. założył wiele bibliotek czytelnikowskich w [[Województwo pomorskie (1945-19501945–1950)|województwie pomorskim (bydgoskim)]]. W 1950 r. otrzymał zadanie zorganizowania Wojewódzkiej Ekspozytury „Domu Książki” (dyrektor w 1950-1952). W 1952 r. pracował w Wydziale Finansowym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Bydgoszczy, a w grudniu tego roku został powołany na stanowisko dyrektora [[Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy|Biblioteki Miejskiej]] (obecnie Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna). Już jako dyrektor Biblioteki przez kilka miesięcy 1953 kierował również [[Wojewódzki Ośrodek Kultury i Sztuki „Stara Ochronka” w Bydgoszczy|Wojewódzkim Domem Kultury]]. Przyczynił się do ożywienia i uatrakcyjnienia działalności tej instytucji. Bibliotekę Miejską zreorganizował j przystosował do zadań stawianych tego rodzaju placówkom oświatowym. Znacznie rozszerzył sieć filii i punktów bibliotecznych: Wyodrębnił dział zbiorów specjalnych i dążył do jego wzbogacenia. Przyczynił się do szybkiego rozwoju czytelnictwa w [[Bydgoszcz]]y i [[Województwo bydgoskie (1950–1975)|województwie bydgoskim]]. W 1967 r. [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego|minister kultury i sztuki]] przyznał mu stanowisko starszego [[kustosz]]a dyplomowanego. Należał do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]].