Wersja z 13:54, 30 maj 2016 edytuj Artur Andrzej (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 59 963 edycje dr ← poprzednia edycja		Wersja z 09:42, 31 maj 2016 edytuj anuluj edycję Andrzei111 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 168 056 edycji m drobne techniczne, drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 15: \|www = }} '''Emil Maurice''' (ur. [[19 stycznia]] [[1897]] w [[Westermoor]], zm. [[6 lutego]] [[1972]] w [[Monachium]]) – ~~z zawodu~~niemiecki [[zegarmistrz]], jeden z pierwszych członków [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników\|Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników]] (NSDAP) i bliski współpracownik [[Adolf Hitler\|Adolfa Hitlera]], z którym przyjaźnili się przynajmniej od 1919 roku. Dowódca [[Sturmabteilung]] (SA). == Biografia == W czasie [[I wojna światowa\|I wojny światowej]] był żołnierzem oddziału artylerii przeciwlotniczej. W latach 1919-1920 był członkiem [[freikorps]]u „Oberland”. Związał się z Hitlerem i został jego ochroniarzem oraz kierowcą<ref>[[Bogusław Wołoszański]] ''Tamten okrutny wiek'', wyd. 2003, s. 106</ref>. Od 1919 roku był w [[Niemiecka Partia Robotników\|Niemieckiej Partii Robotników]] (DAP) -– członek nr 594, następnie w NSDAP<ref>Peter Hoffmann ''Osobista ochrona Hitlera'', wyd. 2012, s. 21</ref>. Był karany za zdefraudowanie pieniędzy<ref>[[Guido Knopp]] ''SS przestroga historii'', wyd. 2004, s. 23</ref>. Wraz z założeniem w 1920 roku dla ochrony partyjnych spotkań Ordentruppe, szybko przekształconych w Saalschutz (Straż sal), Maurice został ich dowódcą<ref>Bogusław Wołoszański ''Największy wróg Hitlera'', wyd. 2012, s. 40</ref>. Organizacja przeszła swój „chrzest bojowy” 4 listopada 1921 w monachijskiej piwiarni Hofbräuhaus, gdzie podczas bijatyki Maurice został ciężko ranny. W październiku 1922 byl przy Hitlerze w [[Coburg]]u, gdy SA-mani sterroryzowali miasto będące od dawna twierdzą [[Lewica\|lewicy]]<ref>Peter Hoffmann ''Osobista ochrona Hitlera'', wyd. 2012, s. 21-24</ref>. W 1923 roku Maurice został dowódcą nowopowołanej Stabswache -– specjalnej kompanii mającej za zadanie strzec Hitlera na imprezach i zlotach [[Narodowy socjalizm\|nazistów]], przemianowanej wkrótce na [[Stosstrupp Adolf Hitler]]<ref>Bogusław Wołoszański ''Największy wróg Hitlera'', wyd. 2012, s. 42</ref>. W listopadzie 1923 wziął z Hitlerem udział w nieudanym zamachu stanu -– [[Pucz monachijski\|puczu monachijskim]], po którym został skazany na pozbawienie wolności i odbywał karę z Hitlerem w [[Więzienie Landsberg\|więzieniu Landsberg]]<ref name="Legrand s. 152">Książka według pomysłu i pod kierownictwem Catherine i Jacques'a Legrand, redakcja Christopher Dobson ''Adolf Hitler'', wydanie polskie 1999, s. 152</ref>. Tam pełnił funkcję sekretarza Hitlera, jednak wkrótce zastąpił go [[Rudolf Heß]]<ref name="Nigel Cawthorne s. 17">Nigel Cawthorne ''Historia SS. Legiony śmierci w służbie Hitlera'', wyd. polskie 2012, s. 17</ref>. W 1925 roku, dwa lata po puczu, Emil Maurice i Adolf Hitler reaktywowali Stosstrupp Adolf Hitler, jako [[Schutzstaffel]] (SS). W tym okresie Hitler został członkiem SS nr 1, a Emil Maurice nr 2. W nowej organizacji Maurice został [[SS-Führer]]em, jednakże dowództwo nad SS objął [[Julius Schreck]] -– pierwszy [[Reichsführer-SS]]. Miał romans z siostrzenicą Hitlera, [[Geli Raubal]]<ref name="Legrand s. 152"/>(zmarlą w 1931), z którą chciał się zaręczyć<ref>Peter Hoffmann ''Osobista ochrona Hitlera'', wyd. 2012, s. 92</ref>, dlatego na pewien czas stracił przychylność zazdrosnego Hitlera<ref name="Nigel Cawthorne s. 17"/>. Linia 28: Kiedy w 1932 roku SS zostało zreorganizowane i zaczęło się rozszerzać, Maurice został starszym oficerem SS i w końcu otrzymał (30 stycznia 1939) awans do rangi [[SS-Oberführer]]a. Mimo że nigdy nie otrzymał najwyższego dowództwa w SS, zachował status twórcy tej organizacji. [[Heinrich Himmler]], który ostatecznie został przywódcą SS, miał 168. numer członkowski. Jego powolna kariera w SS, po tym jak Himmler został [[Reichsführer-SS\|Reichsführerem-SS]], jest uważana przez historyków za dowód, że Himmler podejrzewał go o [[Żydzi\|żydowskie]] pochodzenie. Usiłował on nawet doprowadzić do usunięcia Maurice'a z SS, ale Hitler nie zgodził się na to. W 1934 osobistym kierowcą Hitlera został [[Erich Kempka]]. Maurice uczestniczył w [[Noc długich noży\|nocy długich noży]] (29 na 30 czerwca 1934). Oprócz tego prowadził sklep z zegarkami, był posłem do [[Reichstag]]u oraz wiceprezesem regionalnej izby handlowej. 11 maja 1935 zawarł związek małżeński. Od stycznia 1940 do października 1942 był oficerem [[Luftwaffe]]<ref>Peter Hoffmann ''Osobista ochrona Hitlera'', wyd. 2012, s. 93-95</ref>. Po wojnie został skazany na cztery lata pobytu w obozie pracy<ref name="Nigel Cawthorne s. 17"/>. {{Przypisy}} ~~== Linki zewnętrzne ==~~ * ''Przyjaciel Adolfa Hitlera'', Mariusz Surosz, 2011-02-17, onet.pl ~~{{przypisy}}~~ {{Kontrola autorytatywna}} {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Maurice, Emil}} [[Kategoria:Urodzeni w 1897]] [[Kategoria:Zmarli w 1972]]

Emil Maurice: Różnice pomiędzy wersjami