Urodził się w Łodzi, mieszkał w tamtejszych [[Bałuty|Bałutach]]. Był synsynem Zygfryda Barburskiego i Ireny Dziwulskiej. W czasie kariery zawodniczej ważył 77 kg przy 180 cm wzrostu<ref name=PKOL/>. Trenował szermierkę w LPŻ Łódź, pod okiem trenera Jerzego Rybickiego. Był [[Szpada|szpadzistą]], ale walczył również [[floret]]em. Od 1962 był zawodnikiem warszawskiej [[CWKS Legia Warszawa|Legii]], gdzie – podobnie jak w kadrze narodowej – jego trenerem był [[Andrzej Przeździecki]]. W 1962 zdobył brązowy medal podczas mistrzostw świata juniorów w Kairze. W latach 1964–1969 wraz z Legią sześć razy z rzędu zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski w szpadzie, a w 1965 również we florecie. W 1967 zajął trzecie miejsce indywidualnie i otrzymał brązowy medal mistrzostw Polski w szpadzie, a wraz z drużyną narodową, zdobył 5 miejsce na mistrzostwach świata w Montrealu<ref name=PKOL/>.
Na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1968|igrzyskach w 1968]] w [[Meksyk (miasto)|Meksyku]] – wraz z drużyną w składzie [[Bohdan Andrzejewski]], [[Michał Butkiewicz (szermierz)|Michał Butkiewicz]], [[Bohdan Gonsior]], [[Henryk Nielaba]] – zdobył [[Szermierka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1968|brązowy medal w szpadzie]]<ref name=PKOL/>.
