St Kilda: Różnice pomiędzy wersjami

Pomimo trudnych warunków życia, pod niektórymi względami kildyjczycy byli szczęściarzami – izolacja oszczędziła im wiele zła mającego miejsce w innych zakątkach świata. W 1697 roku Martin zauważył, iż mieszkańcy wyspy wyglądają „na szczęśliwszych od większości ludzkości, będąc niemalże jedynymi ludźmi na świecie, którzy czują słodycz prawdziwej wolności”<ref name=Martin />, w XIX wieku zaś ich zdrowie oraz dobre samopoczucie pozytywnie kontrastowało z kondycją ludzi gdziekolwiek indziej na [[Hebrydy|Hebrydach]]<ref>Zobacz na przykład Steel (1988) s. 71 cytujący Macauleya w 1756, MacCullocha w 1819 oraz Rossa w 1887.</ref>. Nie było to utopijne społeczeństwo; wyspiarze posiadali pomysłowe drewniane kłódki do zabezpieczania swoich włości, oraz kary finansowe nakładane za popełnione wykroczenia<ref>Fleming (2005) s. 107 i 110.</ref>. Niemniej jednak, nie jest znane żeby jakikolwiekżaden mieszkaniec St Kildy nie walczył w wojnie, a w ciągu czterech wieków historii nie odnotowano żadnego poważnego przestępstwa popełnianego przez wyspiarza<ref>Steel (1988) s. 33–34.</ref><ref>Dziewiętnastowieczny komentator napisał: Jeśli to nie St Kilda jest tak długo poszukiwaną Eutopią, gdzie zatem możemy ją znaleźć? Gdzie jest kraina, która nie posiada armii, pieniędzy, opieki, lekarstw, polityki ani podatków? Tą krainą jest St Kilda.” Maclean, Lachlan (1838) '' Sketches on the Island of St Kilda''. McPhun.</ref>.