Paweł Zaremba: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m →Linki zewnętrzne: Usuwam zbędną kategorię nadrzędną |
m poprawa linków |
||
Linia 18:
== Życiorys ==
Syn Piotra i Nadziei-Jadwigi z domu Herwarth, krewnej [[Hans von Herwarth|Hansa von Herwartha]]<ref>Hans von Herwarth, ''Między Hitlerem a Stalinem'', Wyd. Bellona, Warszawa 1992, s. 9, ISBN 83-85249-11-7.</ref>. Po ucieczce rodziny z Rosji po [[Rewolucja październikowa|rewolucji bolszewickiej]] do Francji tam zdobywał początkowe wykształcenie. Ukończył gimnazjum imienia Karola Marcinkowskiego w [[Poznań|Poznaniu]]. Studiował prawo i ekonomię na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie Poznańskim]]. W 1937 roku obronił pracę dyplomową dotyczącą uprawnień prezydenta w konstytucji Stanów Zjednoczonych i uzyskał tytuł magistra prawa. Przed II wojną światową przygotowywał pracę doktorską o wpływach burgundzkich na ustrój Rzeczypospolitej w wiekach średnich, ale z powodu wybuchu wojny jej nie ukończył.
W latach 1937-1938 szkolił się w dywizyjnym kursie podchorążych rezerwy w [[Kalisz]]u. Pod koniec [[Hiszpańska wojna domowa|wojny domowej w Hiszpanii]] Zaremba został wysłany jako obserwator Sztabu Głównego Wojska Polskiego. Po wybuchu wojny walczył z Niemcami jako podporucznik w [[60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej]]. W czasie walk o Łęczycę Paweł Zaremba został dwukrotnie ranny. Po wzięciu do niewoli do końca wojny był więziony w [[Oflag VII A Murnau]]. Po wyzwoleniu oflagu w kwietniu 1945 roku pracował jako oficer polski przy dowództwie 7 Armii amerykańskiej. Następnie został przeniesiony do [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusu]] we Włoszech, służył tam przez rok jako współpracownik wydziału propagandy. Prowadził wykłady z historii Anglii i Stanów Zjednoczonych oraz pisał do prasy wojskowej.
| |||