Stefan Starzyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z wniosku o odznaczenie Krzyżem Walecznych wiadomo, że 28 maja 1920 służył w 3 baterii 10 pułku artylerii polowej. Bateria ta walczyła w Grupie Operacyjnej płk. Stanisława Nałęcz Małachowskiego Armii Rezerwowej. W czasie jednej z potyczek bateria Starzyńskiego w ciągu trzech godzin wystrzeliła 700 pocisków wstrzymując nieprzyjaciela, za co był przedstawiany wniosek odznaczeniowy. W dniu 22 lipca 1920 na własną prośbę został przeniesiony z Oddziału II Sztabu Generalnego na [[Front (wojsko)|front]] i przydzielony jako szef Oddziału II 13 Dywizji Piechoty, a następnie do dowództwa Grupy gen. [[Stanisław Haller|Stanisława Hallera]]. 18 września 1920 na wniosek dowódcy 9 Dywizji Piechoty płk. M. Trojanowskiego dowódca 3 Armii generał Sikorski przeniósł Starzyńskiego na stanowisko szefa oddziału operacyjno-informacyjnego dywizji. We wrześniu 1920 Starzyński wyróżnił się w walkach z 1 Armią Konną [[Siemion Budionny|Siemiona Budionnego]]. 14 października 1920 Starzyński został awansowany do stopnia [[kapitan (ranga)|kapitana]] ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (lok. 127)<ref>{{cytuj stronę|url=http://officersdatabase.appspot.com/oficer/Starzy%C5%84ski_Stefan_19_8_1893|tytuł=Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Stefan Starzyński|opublikowany=officersdatabase.appspot.com|data dostępu=21 maja 2014}}</ref>. Od 12 grudnia 1920 do 6 kwietnia 1921 Starzyński pełnił obowiązki szefa sztabu 9 Dywizji Piechoty. W końcu kwietnia 1921 Starzyński został przeniesiony z linii na stanowisko referenta sekcji informacyjnej Oddziału II [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|MSWoj]]. Wiosną zaczęła się [[demobilizacja]] [[siły zbrojne|wojska]]. Na własną prośbę i na wniosek reklamacyjny Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w lipcu 1921 został zwolniony z czynnej służby i przeniesiony do [[rezerwa|rezerwy]] z przynależnością ewidencyjną do 35 pp. Zakończył służbę w stopniu kapitana. Za odwagę i ofiarność odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]]. Od 1927 zmieniano mu przynależność mobilizacyjną. Najpierw do 1 pułku artylerii ciężkiej (pac), później do [[Centrum Wyszkolenia Artylerii (II RP)|Centrum Wyszkolenia Artylerii]] i w końcu do 8 pac. 1 stycznia 1934 r. mianowany [[major]]em Wojska Polskiego.

 

 

=== Działalność polityczna ===