SM U-73: Różnice pomiędzy wersjami

|los okrętu = [[Samozatopienie|samozatopiony]] w [[Kotor]]ze w dniu 30 października 1918

|długość = 56,8 metrymetra

|szerokość = 5,9 metram

|zanurzenie testowe = 50 metrówm

U-73 był trzecim z dziesięciu okrętów typu ''UE I'', będącego następcą [[Okręty podwodne typu U-66|typu ''U-66'']]. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, [[Wyporność|wyporności]] w zanurzeniu 755 ton i o zasięgu 5480&nbsp;[[mila morska|Mm]]{{r|Fontenoy}} przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83&nbsp;Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu{{r|TypeU71}}. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów{{r|Greenhill}}. Typ ''UE I''Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które na wszystkich tych okrętach oprócz U-72 zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm{{r|Conway}}. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie{{r|Fontenoy}}, stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu<ref>{{Cytuj książkę |autor = Showell Jak Mallmann|tytuł = The U-boat century|data = |strony = 58}}</ref>. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.

Pierwszym dowódcą okrętu został 9 października 1915 roku mianowany [[Gustav Siess]]{{u|GustavSiess}}{{r|GustavSiess}}. Pod jego dowództwem SM U-73 zatopił 16 statków oraz trzy uszkodził{{r|U73hits}}. Od lutego 1916 roku do końca roku na okręcie jako drugi oficer służył [[Martin Niemöller]]{{r|MartinNiemoller}}.

22 maja 1917 roku dowództwo nad okrętem objął kapitan Ernst von Voigt{{u|ErnstVoigt}}{{r|ErnstVoigt}} i dowodził nim do 15 stycznia 1918 roku. W tym okresie U-73 zatopił cztery statki: trzy niewielkie żaglowce oraz brytyjski parowiec „Midlothian” (1321 BRT){{r|U73hits}}. 16 stycznia 1918 roku kolejnym dowódcą okrętu został kapitan Karl Meusel, który poprzednio dowodził okrętem [[SM U-155]] (pod jego dowództwem U-155 zatopił 19 statków o łącznej pojemności {{formatnum:52387}} BRT oraz jeden uszkodził){{u|KarlMeusel}}{{r|KarlMeusel}}. 16 czerwca dowództwo SM U-73 przejął kapitan Carl Bünte, który dowodził nim do 15 września 1918 roku. W tym okresie U-73 zatopił jeden statek – brytyjski parowiec „Almerian” (3030 BRT), zbudowany w 1897 roku w stoczni R. Thompson & Sons, w [[Sunderland]]zie, płynący z ładunkiem siarki i drobnicy z Livorno do [[Liverpool]]u. W dniu 19 października wszedł on na minę postawioną przez U-73 i zatonął 13 mil na południowy zachód od [[Sycylia|Sycylii]]{{r|Almerian}}. „Almerian” był ostatnim statkiem zatopionym przez SM U-73.

Ostatnim dowódcą jednostki został Fritz Saupe{{r|FritzSaupe}}, mianowany na to stanowisko 16 września 1918 roku. Pod jego dowództwem okręt nie odniósł dalszych sukcesów. 30 października 1918 roku okrętU-73 został samozatopiony u wejścia do [[Zatoka Kotorska|Zatoki Kotorskiej]]{{r|Conway}}.

<ref group="uwaga" name=GustavSiess>'''Gustav Sieß''' (11 grudnia 1883 r. – 14 października 1970 r.) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-73, [[SM U-33]] i [[SM U-65]]. Odznaczony dwukrotnie [[Krzyż Żelazny|Krzyżem Żelaznym]], [[Order Hohenzollernów|orderem Hohenzollernów]], [[Pour le Mérite]] i [[Krzyż Hanzeatycki|Krzyżem Hanzeatyckim]].</ref>

<ref group="uwaga" name=ErnstVoigt>'''Ernst von Voigt''' (16 czerwca 1888 r. – ?) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-73, [[SM UB-8]], [[SM U-35]] i [[SM UC-35]]. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym.</ref>

<ref group="uwaga" name=KarlMeusel>'''Karl Meusel''' (4 sierpnia 1888 r. – 7 grudnia 1941 r.) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-73, [[SM UB-142]] i [[SM U-155]]. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym.</ref>

</ref> }}

<ref name=Conway>{{cytuj książkę | nazwisko = Gardiner (red.) | imię = Robert | tytuł = Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921 ... | strony = 178}}