Marko Bezruczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m link |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
W [[1912]] podjął studia w [[Mikołajewska Akademia Sztabu Generalnego|Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego]], którą ukończył w 1914. W [[1918]] jako oficer Sztabu Generalnego kierował I Oddziałem [[Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej|Armii URL]]. W [[1919]] szef sztabu Samodzielnego Korpusu Strzelców Siczowych. W [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] dowódca [[6 Siczowa Dywizja Strzelców|6 Siczowej Dywizji Strzelców]] Armii URL. [[7 maja]] [[1920]] dowodzona przez niego 6 dywizja, wraz z [[Wojsko Polskie (II RP)|wojskami polskimi]] [[Wyprawa kijowska (1920)|zajęła Kijów]]. Dowodził obroną [[Zamość|Zamościa]] przed [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]], uczestniczył w rozbiciu [[1 Armia Konna|Armii Konnej]] [[Siemion Budionny|Budionnego]] w [[Bitwa pod Komarowem|bitwie pod Komarowem]]. W [[1921]]-[[1924]] członek Wyższej Rady Wojennej [[Ukraińska Republika Ludowa|URL]].
W 1921 był ukraińskim komendantem [[Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim|Obozu Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim]]<ref>A. Bieroza, ''Kozacki Kurhan w Aleksandrowie Kujawskim'', "Polski Żołnierz Prawosławny", nr 3 (65), lipiec-sierpień-wrzesień 2010, ISSN 1233-7587, s.9</ref>.
W latach 30. był przewodniczącym [[Ukraińskie Towarzystwo Wojskowo-Historyczne|Ukraińskiego Towarzystwa Wojskowo-Historycznego]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Pochowany na [[Cmentarz Prawosławny na Woli|cmentarzu prawosławnym na warszawskiej Woli]].
| |||