Reduta nr 56: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 9:
W lipcu 1831, w czasie [[Powstanie listopadowe|Powstania listopadowego]] dowódcą reduty nr 56 na Woli mianowano [[Józef Sowiński|Józefa Sowińskiego]]. W miarę zbliżania się wojsk rosyjskich do Warszawy, w sierpniu powierzono mu dowodzenie obroną Woli, a 22 sierpnia awansowano na generała brygady.
6 września [[1831]] główne uderzenie rosyjskie zostało skierowane na Wolę, bronioną przez 1300 żołnierzy i mającą 12 dział (przeciwko 87 batalionom i 114 szwadronom wspieranym ogniem 100 dział). Kilkugodzinna obrona Woli prowadzona przez Sowińskiego nie miała dalszych szans powodzenia wobec przewagi wroga. Dokładne okoliczności śmierci generała Sowińskiego nie są znane (jedna z wersji mówi o śmierci przed ołtarzem w kościele, inna o śmierci przy armacie, ponieważ ugrzęzła drewniana noga generała). Władze rosyjskie podały wersję o zabiciu generała na posterunku bojowym, co zostało podchwycone przez artystów i znamy dziś kilka wizerunków generała zakłutego bagnetami przez żołnierzy carskich. W obronie reduty wzięły udział [[8 Pułk Piechoty Liniowej Królestwa Kongresowego|8]] i [[10 Pułk Piechoty Liniowej Królestwa Kongresowego|10 Pułk Piechoty Liniowej]]. Podczas walk do niewoli rosyjskiej dostali się, m.in.: [[major|mjr]] Jan Wodzyński dowódca 8
Po stłumieniu powstania władze carskie urządziły na terenie reduty [[Cmentarz prawosławny w Warszawie|cmentarz prawosławny]], zaś katolicki [[kościół św. Wawrzyńca w Warszawie|kościół św. Wawrzyńca]] zmieniły na cerkiew Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej.
| |||