Wersja z 19:52, 18 lip 2016 edytuj Birczanin (dyskusja \| edycje) 64 875 edycji m poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 20:26, 18 lip 2016 edytuj anuluj edycję Andros64 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 98 479 edycji m →‎Życiorys: poprawa linków następna edycja →
Linia 23: Po zakończeniu wojny podjął studia filozoficzne i teologiczne w [[Wiedeń\|Wiedniu]]. Ukończył je w 1924, w 1927 uzyskał tytuł doktora filozofii i doktora [[teologia\|teologii]]. Od 1929 był ~~privat-docentem~~[[Privatdozent\|privatdocentem]], w 1934 został profesorem [[Uniwersytet Albertyna w Królewcu\|uniwersytetu]] w [[Kaliningrad\|Królewcu]], a od 1937 profesorem [[Uniwersytet Wrocławski\|uniwersytetu]] we [[Wrocław]]iu, i dyrektorem jego Instytutu Wschodnioeuropejskiego. Po wybuchu [[II wojna światowa\|II wojny światowej]] [[mobilizacja\|zmobilizowany]] do [[Wehrmacht]]u jako [[Kapitan (ranga)\|kapitan (''Haptmann'')]] rezerwy, z przydziałem do Abt. II [[Abwehra\|Abwehry]] (sabotaż i zadania specjalne) w [[Oberkommando der Wehrmacht]]. Zajmował się kontaktami z [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów\|Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów]]. W latach 1939-1941 przebywał w [[Kraków\|Krakowie]] i Lwowie, gdzie był przewodniczącym niemiecko-sowieckiej komisji repatriacyjnej. Przy pomocy wystawionych przez niego fałszywych dokumentów [[Volksdeutsche\|Volksdeutschów]], udało się wyjechać na teren okupacji niemieckiej kilkuset ukraińskim działaczom politycznym z terenów znajdujących się po [[Agresja ZSRR na Polskę\|agresji ZSRR na Polskę]] pod [[Okupacja sowiecka ziem polskich (1939–1941)\|okupacją sowiecką]].

Hans Koch (historyk): Różnice pomiędzy wersjami