Potok Górny: Różnice pomiędzy wersjami

 

Przez większość istnienia, z uwagi na położenie z dala od szlaków komunikacyjnych, wieś była omijana przez działania wojenne. Pod koniec XVIII wieku wieś była dziesiątkowana przez zarazę cholery - największe jej nasilenie przypadło na 1777 rok, gdzie według szacunków liczba mieszkańców zmniejszyła się o połowę.

 

19 grudnia 1943 roku, w odwecie za zlikwidowanie przez oddziały partyzanckie kolaborującego z Niemcami Ukraińca Poryka ({{Fakt|nie jak błędnie podają niektóre źródła Dymitra Byka}}) oddziały ukraińskie pod dowództwem Wołodymyra Darmochwała, ukraińscy policjanci z posterunków w Potoku Górnym, Biszczy, Kuryłówce, Księżpolu, Tarnogrodzie, Dzikowie i Cieplicach razem z oddziałem niemieckiej żandarmerii zamordowali 19 mieszkańców wsi<ref>[http://www.stankiewicze.com/ludobojstwo/lubelskie.html Ludobójstwo nacjonalistów ukraińskich na Polakach na Lubelszczyźnie w latach 1939 - 1947]</ref> i dalsze kilkanaście osób w Zagródkach i Dąbrówce<ref>M. Zajączkowski, ''Ukraińskie podziemie na Lubelszczyźnie w okresie okupacji niemieckiej 1939-1944'', Instytut Pamięci Narodowej, Instytut Studiów Politycznych PAN, Lublin-Warszawa 2015, s. 197-198.</ref>. Zginął wówczas także ks. [[Błażej Nowosad]], który nie chciał opuszczać parafian pomimo wcześniejszych ostrzeżeń o zbliżającym się oddziale ukraińskim.