Filip II Macedoński: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Map Macedonianof the ancient kingdom-fr of Macedon (French).svg|thumb|250px|left|Mapa Macedonii]]Filip nie brał udziału w bitwie ponieważ [[Perdikkas III Macedoński|Perdikkas]] ustanowił go regentem na czas swojej nieobecności. Po śmierci Perdikkasa zgromadzenie Macedończyków wybrało na króla jego nieletniego synka Amyntasa<ref>Wśród Macedończyków panowało przekonanie że łaska bogów przechodzi w rodzinie królewskiej z ojca na syna.</ref>. Regentem małoletniego [[Amyntas IV Macedoński|Amyntasa IV]] zgromadzenie ustanowiło jego wuja Filipa, który objął rządy w krytycznym dla Macedonii momencie. Granica zachodnia po klęsce Perdikkasa była szeroko otwarta, a znaczna część wojsk szkolonych przez Filipa poległa w bitwie. Król [[Ilirowie|Ilirów]] [[Bardylis I|Bardylis]] przygotowywał się do najazdu na [[Starożytna Macedonia|Macedonię]], a północ kraju plądrowali [[Pajonowie]]. Na scenie politycznej pojawiło się aż pięciu pretendentów do tronu. Wśród nich Pauzaniasz i Argajos, synowie [[Archelaos I Macedoński|Archelaosa I]]. Pierwszy uzyskał poparcie [[Kotys I (król Traków)|Kotysa I]], króla [[Trakowie|trackiego]] [[Plemię|plemienia]] Odrysów, Argajos natomiast przeciągnął na swoją stronę [[Ateny]]<ref>W zamian za poparcie przyrzekł przekazać Ateńczykom [[Amfipolis]].</ref>. Trzema pozostałymi pretendentami do tronu byli przyrodni bracia Filipa; Archelaos, Arridajos i Menelaos<ref>Synowie [[Amyntas III Macedoński|Amyntasa III]] i Gygai.</ref>, wspierani przez [[Związek Chalkidycki]]. Argajos obiecał przekazać Ateńczykom [[Amfipolis]] jeśli ci zapewnią mu tron. Dla zjednania sobie przychylności Aten Filip rozkazał macedońskiej załodze opuścić miasto<ref>Filip umieścił macedoński garnizon w mieście w odpowiedzi na wezwanie promacedońskiego stronnictwa</ref>, a grabiących północne pogranicze Pajonów przekupił złotem i hojnymi obietnicami. W tym czasie popierający Pauzaniasza król [[Kotys I (król Traków)|Kotys I]] padł ofiarą zamachu. Filip przekupił jednego z jego następców, by ten zgładził Pauzaniasza. Najmniejszym zagrożeniem dla Filipa byli w tym czasie jego przyrodni bracia, ponieważ popierający ich Związek Chalkidycki zajęty był w tym czasie wojną z Atenami. Dzięki swoim działaniom Filip uzyskał czas na zgromadzenie sił mogących odeprzeć Ateńczyków. Zgromadzenie w Atenach zadecydowało o wysłaniu 3 tys. hoplitów oraz "sporej floty" pod dowództwem Mantiasa. W trakcie przygotowań do wyprawy dotarła do Aten wiadomość o opuszczeniu przez Macedończyków Amfipolis. Ateńczycy przyjęli wiadomość z zadowoleniem, ale planów nie zmienili, a ich armia wylądowała w Methone<ref>Miasto było sprzymierzeńcem Aten.</ref>. Mantias wraz z hoplitami pozostali w mieście, natomiast Argajos w towarzystwie macedońskich emigrantów i najemników udał się do starej stolicy Macedonii, [[Wergina|Ajgaj]]. W mieście jednak nikt się do niego nie przyłączył. Postanowił więc powrócić do [[Methoni (Pieria)|Methone]]. Drogę powrotną zagrodził mu jednak Filip, który zajął strategiczny punkt na drodze między Ajgaj a Methone. W bitwie Argajos został pokonany, a część jego armii – głównie najemnicy – została odcięta na wzgórzu ok. 14&nbsp;km od Methone. Filip zaproponował im pokój i bezpieczeństwo, jeśli tylko wydadzą mu Argajosa oraz macedońskich emigrantów, którzy z nim przybyli<ref>Zostali on później straceni za zdradę.</ref>. Również ateńscy obserwatorzy towarzyszący armii mogli odejść wolni. Najemnicy przystali na warunki pokoju. Niemogący nic więcej zdziałać Ateńczycy zawarli pokój z Filipem, a on sam oznajmił, że nie rości sobie żadnych pretensji do Amfipolis.