|
|wikicytaty =
}}
'''Mohammed Siad Barre''' ([[język somalijski|som.]] Maxamed Siyaad Barre; [[Język arabski|arab.]]محمّد زياد بري) (ur. [[6 października]] [[1919]] w Shilavo w [[Ogaden]]ie, zm. [[2 stycznia]] [[1995]] w [[Lagos]]) – przywódca i dyktator wojskowy [[Somalia|Somalii]] w latach 1969–1991<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref>.
== Życiorys ==
Urodził się w rodzinie [[nomadzi|nomadów]] klanu Darod<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref>. Jego rodzice zmarli gdy miał dziesięć lat. Po ukończeniu szkoły podstawowej w mieście Luuq w południowej Somalii, przeniósł się do stolicy ówczesnej [[Somali Włoskie|Somalii włoskiej]], [[Mogadiszu]] gdzie kontynuował naukę w szkole średniej<ref name=BF>Benjamin Frankel, ''The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World'', (Gale Research: 1992), s. 306.</ref>. Według różnych źródeł mógł się urodzić w 1912, 1916, 1919 klub 1921 roku<ref>Mohamed Haji Mukhtar ''Historical dictionary of Somalia''. The Scarecrow Press, 2003. s. 158. ISBN 0-8108-4344-7.</ref>. W młodości wstąpił do somalijskiej [[policja|policji]] kolonialnej. Po tym gdy w 1941 roku kraj został zajęty przez [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]] awansował na stanowisko głównego inspektora<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref>. Gdy w 1950 roku Somalia powróciła pod zarząd [[Włochy|włoski]], Siad wysłany został na dwuletnie szkolenie do [[akademia wojskowa|akademii wojskowej]] we [[Florencja|Florencji]]<ref>Кто есть кто в мировой политике. М.: Политиздат, 1990. s. 297. ISBN 5-250-00513-6.</ref><ref name=BF>Benjamin Frankel, ''The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World'', (Gale Research: 1992), s. 306.</ref><ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref>. Po uzyskaniu przez kraj niepodległości został przydzielony do armii narodowej. Od 1966 roku sprawował rangę [[generał major|generała majora]] i naczelnego wodza<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref>.
=== Młodość i kariera wojskowa ===
Należał do klanu Darod<ref>''[http://www.national-geographic.pl/artykuly/pokaz/zdruzgotana-somalia/1/str-kom/1/ Zdruzgotana Somalia]'' – „National Geographic Polska” [dostęp 23 marca 2010]</ref>. Urodził się niedaleko Shilavo w Ogadenie<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref><ref>David D. Laitin and Said S. Samatar, Somalia: Nation in Search of a State (Boulder: Westview Press 1987), s. 79</ref> lub w pobliżu Meadow-Ferrand<ref>Richard Greenfielf. Obituary:Siad Barre, netnomad.com</ref>. Według różnych źródeł mógł się urodzić w 1912, 1916, 1919 i 1921 roku<ref>Mohamed Haji Mukhtar Historical dictionary of Somalia. — The Scarecrow Press, 2003. s. 158. — ISBN 0-8108-4344-7.</ref>.
22 października 1969 roku zainspirowany [[panarabizm|panarabskim]] puczem w [[Sudan]]ie przeprowadził [[zamach stanu]]. W wyniku puczu wojsko powołało Najwyższą Radę Rewolucyjną której Siad został przewodniczącym<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref><ref name=PWN>{{Cytuj stronę |url=http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Somalia-Historia;4575366.html|tytuł= Somalia. Historia.}}</ref>. Rada zawiesiła [[konstytucja|konstytucję]], rozwiązała parlament, aresztowała członków obalonego rządu, zakazała działalności partii politycznym, przeprowadziła reformy utrzymane w [[lewica|lewicowym]] stylu (w 1970 roku [[nacjonalizacja]] przedsiębiorstw, ożywienie kontaktów z krajami socjalistycznymi)<ref>Metz, Helen C. (ed.) (1992), ''Coup d'Etat'', Somalia: A Country Study, Washington, D.C.: Library of Congress.</ref><ref name=PJ>Peter John de la Fosse Wiles, ''The New Communist Third World: an essay in political economy'', (Taylor & Francis: 1982), s. 279.</ref><ref name=PWN>{{Cytuj stronę |url=http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Somalia-Historia;4575366.html|tytuł= Somalia. Historia.}}</ref> i przemianowała kraj na Demokratyczną Republikę Somalii<ref>J. D. Fage, Roland Anthony Oliver, ''The Cambridge history of Africa'', Volume 8, (Cambridge University Press: 1985), s. 478.</ref><ref>''The Encyclopedia Americana: complete in thirty volumes''. Skin to Sumac, Volume 25, (Grolier: 1995), s. 214.</ref>. Działania te przyniosły Somalii uznanie ze strony [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], co przełożyło się na dużą pomoc wojskową w latach 70. Do Somalii trafiły czołgi i jednostki powietrzne radzieckiej konstrukcji<ref name=D>Degefe Gemechu (Forum Politologiczne Tom 10) ''Spory graniczne Etiopii z sąsiednimi państwami. Niekończąca się wojna'' s. 356</ref>. W 1976 roku w miejsce Rady wojskowi powołali monopartię o nazwie [[Somalijska Rewolucyjna Partia Socjalistyczna]], Siad został jej przywódcą i prezydentem kraju jednocześnie<ref name=PWN>{{Cytuj stronę |url=http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Somalia-Historia;4575366.html|tytuł= Somalia. Historia.}}</ref><ref>''Przewodnik po świecie. Ilustrowana encyklopedia geograficzna'', Przegląd, Warszawa 1998, s. 615 (rozdz. ''Somalia'')</ref>. W tak skonstruowanym systemie realna autorytarna władza należała do Siada który rządy sprawował powołując się na oficjalną państwową ideologię znaną jako [[socjalizm naukowy]]<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref> będącą w praktyczne mieszanką [[marksizm]]u i [[islam]]u. W tym quasi-socjalistycznym ustroju w niewielkim stopniu pozwolono na funkcjonowanie prywatnym firmom a zasady kulturowe islamu nie były zwalczane<ref name=PJ>Peter John de la Fosse Wiles, ''The New Communist Third World: an essay in political economy'', (Taylor & Francis: 1982), s. 279.</ref><ref>Metz, Helen C. (ed.) (1992), ''Siad Barre and Scientific Socialism'', Somalia: A Country Study, Washington, D.C.: Library of Congress.</ref>.
Jego rodzice zmarli gdy miał dziesięć lat<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref>. Po ukończeniu szkoły podstawowej w mieście Luuq w południowej Somalii, przeniósł się do stolicy ówczesnej Somalii włoskiej, [[Mogadiszu]] gdzie kontynuował naukę w szkole średniej<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref>. W 1940 w celu przyjęcia do kolonialnej żandarmerii Zaptié zadeklarował że urodził się w Garbahaarreey<ref>[http://www.ebook.de/de/product/12704374/praesident_somalia_1159277117.html President Siad Barre life]</ref>. Po zdobyciu Somalii przez wojska [[Wielka Brytania|brytyjskie]] dołączył do policji kolonialnej i dosłużył się najwyższej rangi<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref>.
Eliminował przejawy [[klan]]owości, usiłował wprowadzić w Somalii [[alfabet łaciński]]<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref><ref>Laitin, David D., ''Politics, Language, and Thought'', s. 89</ref>, wprowadził państwową kontrolę nad instytucjami religijnymi (w tym [[meczet]]ami)<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref>. Junta na dużą skalę prowadziła programy [[roboty publiczne|robót publicznie]] i alfabetyzacji. W polityce zagranicznej bardziej podkreślano powiązania Somalii ze światem [[Arabowie|arabskim]]. W 1975 roku Siad włączył Somalię w strukturę [[Liga Państw Arabskich|Ligi Arabskiej]]. W tym samym roku został wybrany przewodniczącym [[Organizacja Jedności Afrykańskiej|Organizacji Jedności Afrykańskiej]]<ref name=BF>Benjamin Frankel, ''The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World'', (Gale Research: 1992), s. 306.</ref><ref>Oihe Yang, ''Africa South of the Sahara 2001'', 30th Ed., (Taylor and Francis: 2000), s.1025.</ref>.
W 1950 roku włoski [[Somaliland]] stał się [[terytorium powiernicze ONZ|terytorium powierniczym ONZ]] pod administracją włoską. Wówczas wziął on udział w dwuletnim szkoleniu w szkole [[karabinierzy|karabinierów]] we [[Włochy|Włoszech]]<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref>. W 1952 został absolwentem Szkoły Oficerskiej we [[Florencja|Florencji]]<ref>Кто есть кто в мировой политике. — М.: Политиздат, 1990. s. 297. — ISBN 5-250-00513-6.</ref>. Po powrocie do kraju był założycielem armii i został mianowany zastępcą Komendanta Armii Somalijskiej w chwili, gdy kraj ten uzyskał niepodległość w 1960 roku. Na początku latach 60. uczestniczył w ćwiczeniach z oficerami [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckimi]]. Już wówczas był zagorzałym [[nacjonalizm|nacjonalistą]] i [[socjalizm|socjalistą]].
Opowiadał się za koncepcją Wielkiej Somalii, która odnosiła się do całości regionu [[Róg Afryki|Rogu Afryki]] w których mieszkają etniczni Somalijczycy. Teren ten obejmuje więc [[Ogaden]], [[Dżibuti]] i północno-wschodnią [[Kenia|Kenię]] a więc tereny zamieszkałe prawie wyłącznie przez Somalijczyków<ref>Francis Vallat, ''First report on succession of states in respect of treaties: International Law Commission twenty-sixth session 6 May-26 July 1974'', (United Nations: 1974), s.20</ref><ref>Africa Watch Committee, ''Kenya: Taking Liberties'', (Yale University Press: 1991), s. 269</ref>. W ramach tej koncepcji zaostrzył relacje z sąsiednią [[Etiopia|Etiopią]]. W okresie [[wojna o niepodległość Erytrei|wojny o niepodległość Erytrei]] wspierał separatystów z [[Erytrejski Front Wyzwolenia|Erytrejskiego Frontu Wyzwolenia]] i [[Ludowy Front na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości|Erytrejskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia]]<ref>Guarak, Mawut Achiecque Mach. ''Integration and Fragmentation of the Sudan: An African Renaissance''. Bloomington, IN: AuthorHouse, 2011. s. 252-253</ref>. Od czasu puczu w Etiopii z 1974 starał się wykorzystać panującą w tym kraju dezintegrację do rozszerzenia Somalii na Ogaden. Ta etiopska prowincja była zamieszkiwana w większości przez ludność somalijską która w przeszłości podejmowała się zbrojnych prób oderwania od Etiopii<ref name=D>Degefe Gemechu (Forum Politologiczne Tom 10) ''Spory graniczne Etiopii z sąsiednimi państwami. Niekończąca się wojna'' s. 356</ref>. Polityka integracji w konflikt w Ogadenie w latach 1976-77 ograniczył się do zaopatrywania tamtejszych rebeliantów z [[Front Wyzwolenia Zachodniej Somalii|Frontu Wyzwolenia Zachodniej Somalii]]. W lipcu 1977 roku Siad zdecydował o bezpośrednim wsparciu działań separatystów i [[wojna w Ogadenie|uderzeniu regularnej armii na etiopskie pozycje w Ogadenie]]<ref name>Degefe Gemechu (Forum Politologiczne Tom 10) ''Spory graniczne Etiopii z sąsiednimi państwami. Niekończąca się wojna'' s. 356-7</ref>.
=== Dojście do władzy ===
Po zamachu na [[Abdirashid Ali Shermarke|poprzedniego prezydenta]] w 1969, zainspirowany [[panarabizm|panarabskim]] puczem w [[Sudan]]ie zorganizował przewrót wojskowy. Władzę objęła wojskowa Najwyższa Rada Rewolucyjna w której najważniejszą rolę oprócz Barre miał podpułkownik Salaad Gabeyre Kediye i szef policji Jama Korshel. Tytuł "ojca rewolucji" oficjalnie przyznano Kediye. Szefem Rady został Barre będący wówczas generałem majorem<ref>Adam, Hussein Mohamed; Richard Ford (1997). Mending rips in the sky: options for Somali communities in the 21st century. Red Sea Press. s. 226. ISBN 1-56902-073-6.</ref>. Rada przemianowała nazwę kraju na ''Demokratyczna Republika Somalii''<ref>J. D. Fage, Roland Anthony Oliver, The Cambridge history of Africa, Volume 8, (Cambridge University Press: 1985), s.478.</ref><ref>The Encyclopedia Americana: complete in thirty volumes. Skin to Sumac, Volume 25, (Grolier: 1995), s.214.</ref>. Aresztowano członków obalonego rządu i zakazano działalności partii politycznych, zawieszono konstytucję i rozwiązano parlament<ref>Metz, Helen C. (ed.) (1992), "Coup d'Etat", Somalia: A Country Study, Washington, D.C.: Library of Congress.</ref><ref>Peter John de la Fosse Wiles, The New Communist Third World: an essay in political economy, (Taylor & Francis: 1982), s.279.</ref>. Pucz motywował korupcją, nepotyzmem, kradzieżą środków publicznych i brakiem poszanowania do religii i prawa która jego zdaniem miała miejsce w państwie<ref>[http://alerozin.narod.ru/Somalia.htm Советское присутствие в Сомали, сотрудничество и разрыв]</ref>.
Wraz z rozpoczęciem inwazji na Etiopię, Somalia utraciła wsparcie [[Moskwa|Moskwy]] co spowodowane było radzieckim wsparciem dla Etiopii. Rząd Somalii w efekcie zerwał wszelkie porozumienia z ZSRR i wycofał z kraju radzieckich doradców, równocześnie zwracając się o pomoc militarną do [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stanów Zjednoczonych]]. W 1978 roku [[Waszyngton]] zainstalował w Somalii misję pod nazwą Amerykańska Agencja na rzecz Rozwoju Międzynarodowego, utworzono także bazę wojskową w [[Berbera|Berberze]]. Amerykańskie wsparcie okazało się zbyt późne - do września 1977 roku jedynie 10% Ogadenu znajdowało się poza kontrolą Etiopii<ref>Degefe Gemechu (Forum Politologiczne Tom 10) ''Spory graniczne Etiopii z sąsiednimi państwami. Niekończąca się wojna'' s. 358-9</ref><ref name=ES>Przemysław Jabłoński ''Etiopia, Somalia. Konflikty końca ubiegłego stulecia'' dla portalu arabia.pl</ref>.
=== Prezydencja ===
[[Plik:Muhammad Siad Barre - 40866X9X9.jpg|right|thumb|240px|Barre i [[Nicolae Ceaușescu]], przywódca [[Rumunia|Rumunii]]]]
Najwyższa Rada Rewolucyjna ustanowiła na dużą skalę programy robót publicznych i skutecznie wdrożyła kampanię alfabetyzacji obszarów miejskich i wiejskich, co znacznie pomogło zwiększyć wskaźnik alfabetyzacji. Oprócz programu nacjonalizacji przemysłu i ziemi dokonał istotnych zmian w polityce zagranicznej. W polityce zagranicznej kładł nacisk na kulturowe i religijne powiązanie Somalii ze światem arabskim. W 1974 roku włączył Somalię do [[Liga Państw Arabskich|Ligi Arabskiej]]. W tym samym roku został też przewodniczącym [[Organizacja Jedności Afrykańskiej|Organizacji Jedności Afrykańskiej]] (poprzedniczki [[Unia Afrykańska|Unii Afrykańskiej]])<ref>Benjamin Frankel, The Cold War, 1945-1991: Leaders and other important figures in the Soviet Union, Eastern Europe, China, and the Third World, (Gale Research: 1992), s.306.</ref><ref>Oihe Yang, Africa South of the Sahara 2001, 30th Ed., (Taylor and Francis: 2000), s.1025.</ref>. Przejął kontrolę nad instytucjami religijnymi w tym meczetami<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref>.
Po militarnej porażce zmienił kurs. W 1979 roku ogłosił nową konstytucję , wi ramachprzeprowadził którejwybory do Zgromadzenia Ludowego odbyły się wybory. W październiku 1980 roku rozwiązanorozwiązał rządzącą SRPPmonopartię, a w jej miejscu przywróconoprzywrócił Najwyższą Radę Rewolucyjną<ref>''The Encyclopedia Americana: complete in thirty volumes''. Skin to Sumac, Volume 25, (Grolier: 1995), s. 214.</ref><ref name=PJ>Peter John de la Fosse Wiles, ''The New Communist Third World: an essay in political economy '', (Taylor & Francis: 1982), s. 279.</ref>. ▼
Gdy w lipcu 1976 roku Rada rozpadła się na jej miejsce powołał Somalijską Rewolucyjną Partią Socjalistyczną<ref>''Przewodnik po świecie. Ilustrowana encyklopedia geograficzna'', Przegląd, Warszawa 1998, s. 615 (rozdz. ''Somalia'')</ref>. Partia działała na podstawie założeń [[islam]]u i [[socjalizm naukowy|socjalizmu naukowego]]<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref>. SRPS próbowała pogodzić oficjalną ideologię państwową, która zawierała elementy [[marksizm]]u z islamem, który był religią państwową. Nacisk położono na muzułmańskie zasady życia społecznego, zasady sprawiedliwości i równości, samowystarczalność i kontroli społeczeństwa nad gospodarką. Niemniej jednak w ograniczonym stopniu zachęcano prywatne firmy do inwestycji<ref>Peter John de la Fosse Wiles, The New Communist Third World: an essay in political economy, (Taylor & Francis: 1982), s.279.</ref><ref>Metz, Helen C. (ed.) (1992), "Siad Barre and Scientific Socialism", Somalia: A Country Study, Washington, D.C.: Library of Congress.</ref>.
KonfliktW zlatach Etiopią80. doprowadziłklęska dosuszu rozwojuwywołała wkryzys krajugospodarczy opozycjii skupionejwzmogła wnastroje Demokratycznym Froncie Wyzwolenia Somalii o profilu [[nacjonalizm|nacjonalistycznym]] i [[marksizm|marksizującym]]antyrządowe<ref name=PWN> Afrika{{Cytuj Forum,stronę Vol|url=http://encyklopedia. 17–18pwn. Europäisches Institut für Politische, Wirtschaftliche und Soziale Fragen, 1981. s. 47<pl/ ref>haslo/Somalia-Historia;4575366. Członkowie grupy przeszli szkolenia w [[Syriahtml| Syrii]]<ref>Henriques,tytuł= John LSomalia. Syria: Issues and Historical BackgroundHistoria. [Hauppauge], N.Y.: Nova Science Publishers, 2003.s. 214}}</ref>. W czerwcu 1982 rebelianci z ugrupowania [[Demokratyczny Front Ocalenia Somalii |Demokratycznego]] Frontuz Ocaleniaobszaru Somalii]]Etiopii ( założonegoi z inicjatywyjej Demokratycznegopomocą) Frontuprzeprowadzili Wyzwolenia)[[etiopsko-somalijska zwojna pomocągraniczna Etiopii przeprowadziliw 1982|atak na Somalię ]], zajmując kilka miast. Wojna zakończyła się klęską najeźdźcówsił rebeliancko-etiopskich, z powodu militarnego wsparcia Somalii przez Stany Zjednoczone<ref name=autogenerated2>[http://www.historyguy.com/ethiopia_somali_wars.html The History Guy: Ethiopia-Somalia Wars and Conflicts]</ref><ref name=autogenerated1>[http://www.workmall.com/wfb2001/somalia/somalia_history_somalias_difficult_decade_1980_90.html ''Somalia's difficult decade'', 1980-90 - Flags, Maps, Economy, Geography, Climate, Natural Resources, Current Issues, International Agreements, Population, Social Statistics, Political System]</ref>. ▼▲W 1979 roku ogłosił nową konstytucję, w ramach której do Zgromadzenia Ludowego odbyły się wybory. W październiku 1980 roku rozwiązano SRPP, a w jej miejscu przywrócono Najwyższą Radę Rewolucyjną<ref>''The Encyclopedia Americana: complete in thirty volumes''. Skin to Sumac, Volume 25, (Grolier: 1995), s.214.</ref><ref>Peter John de la Fosse Wiles, The New Communist Third World: an essay in political economy, (Taylor & Francis: 1982), s.279.</ref>.
W 1990 roku w kraju wybuchły walki klanowe które zmusiły Siada do wprowadzenia reform. W grudniu tego samego roku wprowadził on nową konstytucję regulującą system wielopartyjny. Jednocześnie rząd zapowiedział przeprowadzenie wolnych wyborów. Spóźnione reformy nie zdołały zatrzymać postępującej dezintegracji kraju. W styczniu 1991 roku Siad został zmuszony do rezygnacji i udał się na emigrację do [[Nigeria|Nigerii]] gdzie zmarł w 1995 roku<ref name=B>{{Cytuj stronę |url=https://www.britannica.com/biography/Mohamed-Siad-Barre|tytuł= Mohamed Siad Barre}}</ref><ref name=PWN>{{Cytuj stronę |url=http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Somalia-Historia;4575366.html|tytuł= Somalia. Historia.}}</ref>.
Jednym z pierwszych i głównych celów rządu było wprowadzenie standardowego krajowego systemu pisania. Wkrótce po dojściu do władzy, wprowadził [[język somalijski]] jako alfabet wykorzystał pismo opracowane na zasady alfabetu łacińskiego przez językoznawcę Shire Jama Ahmeda. W 1972 nakazano wszystkim pracownikom administracji rozpoczęcie nauki pisania i czytania, czas nauki miał objąć pół roku. Powodem tej decyzji była chęć zmniejszenia rosnącej przepaści pomiędzy tymi, którzy mówili w językach kolonialnych, i tych, którzy nie nie mówili ani po angielsku ani po włosku. Rząd rozpoczął też walkę z podziałem na klany chcąc utworzyć nowoczesne społeczeństwo obywatelskie<ref>Laitin, David D., ''Politics, Language, and Thought'', s. 89</ref>.
Podczas pierwszych pięciu lat rząd Barre'a utworzył wiele [[spółdzielnia|spółdzielni]] i fabryk, w tym zakładów przetwórstwa cukru trzcinowego w Jowhar i Afgooye i przetwórstwa mięsa w Kismayo a także młynów. Od 1971 realizował kampanię Shalanbood Sanddune Stoppage, polegającą na zalesianiu kraju, miało to na celu zażegnanie zagrożenia zrujnowania gruntów rolnych, dróg i miast przez piasek. Do 1988 roku zasadzono 265 z przewidzianych 336 hektarów lasów<ref>Hadden, Robert Lee. 2007. "The Geology of Somalia: A Selected Bibliography of Somalian Geology, Geography and Earth Science." Engineer Research and Development Laboratories, Topographic Engineering Center</ref>.
W okresie [[wojna o niepodległość Erytrei|wojny o niepodległość Erytrei]] wsparł separatystów z Frontu Wyzwolenia Erytrei i Erytrejskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia <ref>Guarak, Mawut Achiecque Mach. ''Integration and Fragmentation of the Sudan: An African Renaissance''. Bloomington, IN: AuthorHouse, 2011. s. 252-253</ref>.
==== Chęć poszerzenia granic Somalii ====
{{osobny artykuł|wojna w Ogadenie|etiopsko-somalijska wojna graniczna w 1982}}
Opowiadał się za koncepcją Wielkiej Somalii (Soomaaliweyn), która odnosiła się do całości regionu Rogu Afryki w których mieszkają etniczni Somalijczycy. Teren ten obejmuje więc [[Ogaden]], [[Dżibuti]] i północno-wschodnią [[Kenia|Kenię]] a więc tereny zamieszkałe prawie wyłącznie przez Somalijczyków<ref>The 1994 national census was delayed in the Somali Region until 1997. FDRE States: Basic Information - Somalia, Population (12 marca 2006)</ref><ref>Francis Vallat, First report on succession of states in respect of treaties: International Law Commission twenty-sixth session 6 May-26 July 1974, (United Nations: 1974), s.20</ref><ref>Africa Watch Committee, Kenya: Taking Liberties, (Yale University Press: 1991), s.269</ref>. W 1977 doprowadził do aneksji [[Etiopia|wschodnioetiopskiej]] prowincji Ogaden, co doprowadziło do [[wojna w Ogadenie|wojny etiopsko-somalijskiej]], przegranej przez Somalię na skutek wsparcia militarnego dla [[komunizm|komunizującej]] Etiopii ze strony [[blok wschodni|bloku wschodniego]]. Somalia po aneksji Ogadenu utraciła dotychczasowe poparcie ze strony ZSRR i zwróciła się w stronę W trakcie wojny Somalia utraciła wsparcie ze strony ZSRR i zwróciła się w stronę Zachodu a w szczególności [[Stany Zjednoczone Ameryki|USA]] a także [[Egipt]]u, [[Iran]]u i [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]] co miało poskutkować dostarczeniem do Somalii broni i zaopatrzenia<ref>Miglietta, ''American Alliance Policy'' (2002), s. 78. "American military goods were provided by Egypt and Iran, which transferred excess arms from their inventories. It was said that American M-48 tanks sold to Iran were shipped to Somalia via Oman."</ref>.
▲Konflikt z Etiopią doprowadził do rozwoju w kraju opozycji skupionej w Demokratycznym Froncie Wyzwolenia Somalii o profilu [[nacjonalizm|nacjonalistycznym]] i [[marksizm|marksizującym]]<ref>Afrika Forum, Vol. 17–18. Europäisches Institut für Politische, Wirtschaftliche und Soziale Fragen, 1981. s. 47</ref>. Członkowie grupy przeszli szkolenia w [[Syria|Syrii]]<ref>Henriques, John L. Syria: Issues and Historical Background. [Hauppauge], N.Y.: Nova Science Publishers, 2003.s. 214</ref>. W czerwcu 1982 rebelianci z ugrupowania [[Demokratyczny Front Ocalenia Somalii|Demokratycznego Frontu Ocalenia Somalii]] (założonego z inicjatywy Demokratycznego Frontu Wyzwolenia) z pomocą Etiopii przeprowadzili atak na Somalię, zajmując kilka miast. Wojna zakończyła się klęską najeźdźców, z powodu militarnego wsparcia Somalii przez Stany Zjednoczone<ref name=autogenerated2>[http://www.historyguy.com/ethiopia_somali_wars.html The History Guy: Ethiopia-Somalia Wars and Conflicts]</ref><ref name=autogenerated1>[http://www.workmall.com/wfb2001/somalia/somalia_history_somalias_difficult_decade_1980_90.html ''Somalia's difficult decade'', 1980-90 - Flags, Maps, Economy, Geography, Climate, Natural Resources, Current Issues, International Agreements, Population, Social Statistics, Political System]</ref>.
==== Utrata władzy ====
W maju 1986 doznał poważnych obrażeń w kolizji samochodowej w pobliżu Mogadiszu. Podczas ciężkiej burzy samochód, który go przewoził uderzył w tył autobusu<ref>World of Information (Firm), Africa review, (World of Information: 1987), s.213.</ref>. Był przez miesiąc leczony w [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]]<ref>National Academy of Sciences (U.S.). Committee on Human Rights, Institute of Medicine (U.S.). Committee on Health and Human Rights, Scientists and human rights in Somalia: report of a delegation, (National Academies: 1988), s.9.</ref><ref>Arthur S. Banks, Thomas C. Muller, William Overstreet, Political Handbook of the World 2008, (CQ Press: 2008), s.1198.</ref>. Na najbliższe miesiące władzę w kraju objął generał Mohamed Ali Samatar. Mimo złego stanu zdrowia i podeszłego wieku 23 grudnia 1986 roku doszło do reelekcji Barre. Prawdopodobnym następcą prezydenta miał zostać Ahmed Suleiman Abdille, który był w tym czasie ministrem spraw wewnętrznych lub generał Samatar<ref>World of Information (Firm), Africa review, (World of Information: 1987), s.213.</ref><ref>Arthur S. Banks, Thomas C. Muller, William Overstreet, Political Handbook of the World 2008, (CQ Press: 2008), s.1198.</ref>.
Od końca lat 80. rozwijał się ruch oporu przeciwko prezydentowi, który zyskał poparcie z sąsiedniej Etiopii, czego skutkiem było wywołanie rebelii przez Zjednoczony Kongres Somalijski (USC). Ostatecznie obalony w wyniku zamachu stanu 26 stycznia 1991 i zmuszony do emigracji, zmarł na wygnaniu w [[Nigeria|Nigerii]].
Ojciec [[Maslah Mohamed Siad|Maslaha Mohameda]], somalijskiego polityka.
{{Przypisy|2}}
== Bibliografia ==
*Shire, Mohammed Ibrahim, ''Somali President Mohammed Siad Barre: His Life and Legacy'', Cirfe Publications, 2011.
{{Prezydenci Somalii}}
|
