Kolarstwo torowe: Różnice pomiędzy wersjami

W ramach kolarstwa torowego prowadzi się następujące konkurencje:

Rodzaj sprintu na torze, popularnego w [[Japonia|Japonii]] i [[Korea|Korei]]. W jednym wyścigu startuje od 4 do 9 zawodników. Pierwsze okrążenia jadą oni za pilotem prowadzącym na motorze, nadającym coraz szybsze tempo, w tej części zawodnicy starają się zająć jak najlepsze miejsce do startu, a następnie na 600-700 m przed metą (w zależności od długości toru) prowadzący na motorze zjeżdża na bok, zaś zawodnicy mogą przyspieszyć maksymalnieprzyspieszają, starając się pierwsi dojechać jako pierwsi do mety. Keirin jest rodzajem hazardu, podobnie jak [[wyścigi konne]]. W trakcie pierwszych okrążeń, kiedy kolarze jadą za pilotem, widzowie mogą obstawiać zwycięzcę. Sami kolarzeKolarze dostają wysokie premie za zajęcie pierwszego miejsca. Dochody najlepszych kolarzy są zbliżone do liderów zespołów zawodowych startujących w zawodach szosowych i dlatego wielu zawodowych kolarzy kończy swoje kariery na torach do keirinu (słowo pochodzi z języka japońskiego). Od igrzysk w Sydney w 2000 roku jest to także dyscyplina olimpijska.

Wyścig ze startu zatrzymanego, w którym biorą udział dwie czteroosobowe drużyny (startują na przeciwległych prostych) i rozgrywany jest na tych samych zasadach, co wyścig indywidualny na 4 km. Czasem drużyny jest czas trzeciego zawodnika na mecie, przez co drużyny często kończą rywalizacjerywalizację wwe trójkę. Najlepsze drużyny świata pokonują dystans poniżej 4 minut co daje średnią prędkość powyżej 60 km/h. Wyjątkowo widowiskowy wyścig, niejakoto "wizytówka" kolarstwa torowego.

* wyścig indywidualny na dochodzenie (4 km mężczyźni, 3 km kobiety) - wyścigi odbywają się na dystansach zwykle 3000 (kobiety) i 4000 m (mężczyźni) - czasami też 2000 m. Dwóch zawodników startuje z przeciwnych stron toru. Jeśli jeden z zawodników „dojdzie”dogoni drugiego, to automatycznie wygrywa. Jeśli nie dojdziedogoni, to wygrywa ten, który przejechał szybciej swój dystans (zob. też [[wyścig na dochodzenie]]);

* wyścig punktowy (30 km mężczyźni, 20 km kobiety) - wyścigi punktowe odbywają się zwykle na dystansach na 40 lub 25 km. Przypominają one trochę zawody szosowe. Wszyscy zawodnicy (od 8 do 20) jadą razem w peletonie. Na wybranych okrążeniach znajdująsą się „lotne”lotne finisze, za które dostaje się punkty. Wygrywa ten zawodnik, który uzbiera najwięcej punktów. Nie musi to być zawodnik, który jako pierwszy przybędzie na końcową metę, lecz raczej ten, który jest najbardziej aktywny w czasie całego wyścigu;

Za zwycięstwo w każdej konkurencji otrzymuje się jeden punkt, za 2. miejsce dwa punkty itd., a wygrywa zawodnik z najmniejszą ich łączną liczbą. W przypadku równej liczby o wyższej pozycji decyduje rezultat konkurencji czasowych.

Zwany także wyścigiem amerykańskim – startują w nim drużyny składające się z dwóch zawodników. W każdym momencie wyścigu, ściga się tylko jeden zawodnik, drugi odpoczywa, jadąc wolniej w górnej części toru. Zmiana zawodnika ścigającego się następuję poprzez charakterystyczne wypchnięcie zawodnika wchodzącego na zmianę przez schodzącego. Nazwa wyścigu pochodzi od hali [[Madison Square Garden]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], gdzie wyścig rozegrano po raz pierwszy.