Iglica (Wrocław): Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Wrocław - Iglica2.jpg|thumb|upright|Żebrowana konstrukcja Iglicy]]

[[Plik:Mala-iglica-pl.solny.jpg|thumb|upright|Mała iglica]]

 

Czterdziestoczterotonową wieżę zaprojektował prof. inż. [[Stanisław Hempel (inżynier)|Stanisław Hempel]], a wykonało przedsiębiorstwo „[[Mostostal]]”. Wsparta jest na trójnożnej podstawie przykręconej do zakotwiczonych głęboko w gruncie śrub z gwintem ćwierćmetrowej średnicy, natomiast jej zwężający się ku górze pierwotnie dwunastosegmentowy korpus jest konstrukcją [[blachownica|blachownicową]]. Ostatni, najwyższy segment zakończony był wspartą na czterocentymetrowej średnicy szpicy pokaźną, obracającą się (napędzaną silnikiem elektrycznym) tarczą przypominającą parasol z ośmiu lustrami, które w zamyśle projektantów, oświetlone z ziemi silnymi reflektorami, miały dawać nocą niezwykłe efekty świetlne.

Iglicę ustawiono 3 lipca 1948. Tuż po ustawieniu Iglicy, jeszcze przed inauguracją pokazów świetlnych (wystawę uroczyście otwierano [[22 lipca]], czyli w największe wówczas ze świąt państwowych [[Narodowe Święto Odrodzenia Polski|Święto Odrodzenia Polski]]), przechodząca nad Wrocławiem 20 lipca burza z [[piorun]]ami zniszczyła lustrzaną konstrukcję zrzucając na ziemię kilka ze zwierciadeł i wygięła zakończenie Iglicy. Zagrażające w razie upadku na ziemię pozostałości systemu luster zdjęto wraz z końcowym odcinkiem masztu dopiero 12 - 13 października, po emocjonującej ówczesnych wrocławian brawurowej wspinaczce Wojciecha Niedziałka (studenta socjologii [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]]) i [[Zbigniew Jaworowski|Zbigniewa Jaworowskiego]] (studenta medycyny [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]]), członków klubu wysokogórskiego. Zastosowali oni nieznaną wówczas jeszcze w Polsce technikę podciągową za pomocą lin i pętli stosowaną obecnie powszechnie do pokonywania pionowych ścian. Wspinaczka na szczyt iglicy trwała 24 godziny i 15 minut (częściowo w deszczu, w większości przy wietrze), a demontaż uszkodzonych elementów - kolejnych sześć godzin. Niedziałek i Jaworowski do przeprowadzenia tej operacji zgłosili się sami i za swoją pracę nie chcieli żadnego wynagrodzenia; władze miasta sfinansowały im tylko podróż oraz utrzymanie podczas przygotowań do akcji.

 

 

Wrocławska Iglica, obok Hali Stulecia i [[Ratusz we Wrocławiu|wrocławskiego ratusza]], jest obecnie jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów architektonicznych miasta; jej żebrowana konstrukcja w mniej lub bardziej stylizowanej formie występuje w znakach firmowych licznych wrocławskich organizacji, a nazwa ''Iglica'' pojawia się w niemniej licznych nazwach wrocławskich firm.