Jemieljan Pugaczow: Różnice pomiędzy wersjami

W 1773 przybył nad Jaik (dzis. rzeka [[Ural (rzeka)|Ural]]), gdzie zaczął głosić, że jest cudownie uratowanym [[Piotr III Romanow|carem Piotrem III]] i zgromadził wokół siebie uciekających przed represjami za poprzednie rozruchy Kozaków oraz chłopów którzy uznali go za wcielenie cara Piotra III. Wraz z nimi zdobył Gródek Jaicki, a w marcu 1774 z 50-tysięczną armią złożoną także z [[Tatarzy|Tatarów]], [[Baszkirzy|Baszkirów]], [[Kałmucy|Kałmuków]] i robotników uralskich manufaktur przystąpił do oblężenia [[Orenburg]]a. Oblężenie nie przyniosło rezultatu, ale wkrótce oddziały powstańcze opanowały [[Powołże]] i zdobyły [[Kazań]]. Wiosną 1774 wyznaczono za jego głowę nagrodę w wysokości 100 000 rubli. Po sierpniowych niepowodzeniach już we wrześniu 1774 roku starszyzna kozacka wydała Jemieljana Pugaczowa wojskom carycy Katarzyny II. Po przewiezieniu w klatce do Moskwy został stracony w dniu {{data|1775-01-21}} r.<ref>,''Wielkie zagadki przeszłości. Eksperci ujawniają kulisy wydarzeń historycznych''. Warszawa 1996, s.240</ref>. Na placu zebrał się tłum ludzi oczekujących krwawej i długiej kaźni. [[Władcy Rosji|Cesarzowa]] [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] jednak rozkazała, aby kat po prostu ściął mu głowę. To było ułaskawienie dla człowieka, który podobno był niegdyś jej [[faworyt]]em. Pugaczow namawiał chłopstwo do wyrzynania ziemian i przejmowania ich majątków wraz z gruntami koronnymi, a Kozakom obiecywał zniesienie podatków i poboru do wojska oraz przywrócenie kozackich swobód.

Historię powstania Pugaczowa miał wnikliwie studiować potem [[Włodzimierz Lenin|Włodzimierz Lenin]].