Bitwa na łuku kurskim: Różnice pomiędzy wersjami

5 lipca rankiem na południowym odcinku wybrzuszenia kurskiego siły 2. i 17. Armii Lotniczej<ref name=Konecki214>Konecki (2005), s. 214.</ref>, liczące 132 „Szturmowiki” i 285 myśliwców<ref name=Cornish121>Cornish (2011), s. 121.</ref>, ruszyły do ataku na lotniska VIII Korpusu Lotniczego położone w rejonie [[Charków|Charkowa]]. Ich zadaniem było zniszczenie niemieckich samolotów zanim wystartują one do uderzenia na pozycje Frontu Woroneskiego<ref name=Konecki214 />. Samoloty 2. Armii Lotniczej startowały z lotnisk w rejonie Kurska i [[Obojań|Obojania]], a 17. Armii Lotniczej w rejonie [[Kupiańsk]]a<ref>Konecki (2005), s. 215.</ref>. Znajdujący się w Charkowie radar „[[Freya]]” wykrył zbliżające się radzieckie samoloty<ref>Cornish (2011), s. 120–121.</ref>. Niemcy natychmiast poderwali w powietrze myśliwce. Podczas zaciekłych walk powietrznych Luftwaffe zestrzeliła, według własnych szacunków, 120 radzieckich maszyn<ref name=Cornish121 /><ref name=Konecki216-217>Konecki (2005), s. 216–217.</ref>. Na północy tego dnia Luftwaffe zestrzeliła, też według własnych szacunków, 115 radzieckich samolotów. Ciężkie straty wśródUdział myśliwców podczasw rannych atakówatakach uniemożliwiły radzieckiemu lotnictwu myśliwskiemu prowadzenie skutecznych działań obronnych i osłonę oddziałów lądowych w pierwszych dniach bitwy<ref name=Cornish121 />, w szczególności na odcinku 6. Gwardyjskiej Armii broniącej się na południowym skrzydle Łuku Kurskiego<ref>Konecki (2005), s. 217.</ref>. Ataki Iłów-2 i [[Pe-2]] na siły niemieckie w początkowych dniach bitwy bez osłony myśliwskiej i w małych grupach okazały się mało skuteczne<ref name=Cornish121 />.