Mikołaj Sęp Szarzyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 82.146.250.80). Kiedyś obowiązywały inne zasady pisowni. |
m Jakób Sęp Szarzyński jeszcze w jednym miejscu, poprawa przek. |
||
Linia 55:
Zachowało się około 6 wierszy łacińskich i 72 polskich. Są to wiersze okolicznościowe, część z nich to erotyki (23) [LVIII w numeracji wydania Chrzanowskiego – LXXVII oraz dwa wiersze do Jadwigi Tarłówny], część o tematyce religijnej. Sęp Szarzyński pisał poezję najprawdopodobniej w latach 1568-1581.
Jego dorobek literacki zebrany został przez Stanisława Starzechowskiego, który zmarł jednak w 1582. Sprawą wydania wierszy brata zajął się
{{Cytat box
|width=100%
Linia 145:
Druga kwestia to problem periodyzacji. Trudno jednoznacznie określić styl, jaki prezentuje Sęp Szarzyński, równomiernie rozkładają się bowiem zarówno akcenty typowo renesansowe, jak i dość widoczne wykorzystanie poetyki barokowej. Zaklasyfikowanie ''Rytmów abo wierszy polskich'' do którejś z tych kategorii nie jest jedynie sprawą interpretacji. Jak zauważa Weintraub, "jeśli uznamy go za poetę barokowego, to początki baroku w literaturze staropolskiej przesuwają się na lata największego nasilenia twórczości poetyckiej Kochanowskiego"{{r|weintraub1977str45}}.
Autor "Rytmów" zmarł młodo na trzy lata przed śmiercią Jana Kochanowskiego. Ponieważ klasycznie początek baroku datowano na r. 1620 (śmierć [[Piotr Kochanowski (
{{r|krzyrzanowski1939}}, należałoby uznać Sępa za poetę renesansowego. Jednak wielu uczonych (m.in. włoski polonista [[Giovanni Maver]], Stefan Nieznanowski, belgijski polonista Claude Backvis czy Wiktor Weintraub) uznali Sępa za twórcę barokowego. Efektem tego sporu była monografia [[Jan Błoński|Jana Błońskiego]], w której podkreśla się odrębność i oryginalność twórczości Sępa, jednak kwestia ta nie została jednoznacznie rozstrzygnięta. Pomimo to, dyskusja przyczyniła się do spopularyzowania Sępa Szarzyńskiego, poety dotąd mało znanego poza granicami Polski, na polu międzynarodowej slawistyki{{r|krzyrzanowski}}.
Linia 528:
<ref name=wyklad_falenskiego1876> Kronika Rodzinna : pismo dwutygodniowe, R.9, nr 6 (15 marca 1876). Dostęp http://polona.pl/item/40407209/4/ </ref>
<ref name=pije> pije oznacza tu [[Prącie|penis]] </ref>
<ref name=grabowski1884> Tygodnik Illustrowany., Seria 4, t.4, nr 104 (27 grudnia 1884). Dostęp http://polona.pl/item/7995116/6/ </ref>
<ref name=sinko1923>T. Sinko, ''Echa klasyczne w literaturze polskiej'', Kraków 1923, str. 60-61</ref>
Linia 565:
<ref name=krzyrzanowski> Wstęp J. Krzyżanowskiego do dz. cyt. s. LXIII.</ref>
<ref name=lange>Zwłaszcza w przypadku takich dzieł jak: ''[[Rozmyślania (książka Antoniego Langego)|Rozmyślania (Antoni Lange)]]'', ''[[Vita Nova]]'' czy ''[[Vox Posthuma]]''</ref>
<ref name=autograf>{{cytuj stronę|url=http://www.pap.pl/palio/html.run?_Instance=cms_www.pap.pl&_PageID=1&s=infopakiet&dz=rozmaitosci&idNewsComp=&filename=&idnews=188971&data=&status=biezace&_CheckSum=-1158355746|tytuł=Zaprezentowano jedyny znany autograf Sępa Szarzyńskiego|opublikowany=www.pap.pl|język=pl}}</ref>
| |||