Barbarzyńca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
UWAGA! Zastąpienie treści hasła bardzo krótkim tekstem: „== Zobacz też == {{Wikicytaty|dopełniacz=o barbarzyńcy}} * Gadzio * giaur * goj * Kafir (islam)|ka...” Znaczniki: usuwanie dużej ilości tekstu (filtr nadużyć) Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 37.248.152.125 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Muri 91. |
||
Linia 1:
{{Inne znaczenia|'''starożytności'''|[[Barbarzyńca (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
'''Barbarzyńca''' ([[Język grecki|gr.]] ''βαρβάρους/bárbaros'', [[Łacina|łac.]] ''barbarus'' – cudzoziemiec) – człowiek dziki, pierwotny, niecywilizowany, okrutny, o prymitywnych odruchach, nieznający kultury europejskiej.
W [[starożytna Grecja|starożytnej Grecji]] każdy cudzoziemiec, w [[Starożytny Rzym|Rzymie]] ten, kto nie był Rzymianinem lub Grekiem. [[Homer]] podkreślał obcość [[Karia|Karów]] (sojuszników [[Troja]]n) nazywając ich ''βάρβαροφονοι/Barbarophonoi'', czyli mówiących "bar-bar", a więc wydających bezsensowne, niezrozumiałe dźwięki<ref>[[Włodzimierz Lengauer]], ''Kim byli Grecy?'' [w:] [[Polityka (tygodnik)|Polityka]], wydanie specjalne 10/2010, [[Pomocnik historyczny]]: ''Maraton 2500 lat od wielkij bitwy'', s.16</ref>.
U starożytnych Greków pierwotnie neutralne określenie cudzoziemca czy człowieka posługującego się innymi językami niż grecki, później nabrało negatywnego znaczenia, oznaczając przedstawiciela niższej/innej od greckiej i rzymskiej kultury. [[starożytny Rzym|Rzymianie]] określali tak przedstawicieli wszystkich ludów, które nie należały do grecko-rzymskiej [[cywilizacja|cywilizacji]], które miały cechować się dzikością i brakiem kultury.
W toku kontaktów z obcymi cywilizacjami, przede wszystkim wschodnimi, Grecy zauważyli dość istotne różnice, które zaowocowały tezą o wyższości Greków. Wyższość ta miała przejawiać się tym, iż Hellen miał prawo do uczestniczenia w życiu politycznym swojej [[polis]], natomiast barbarzyńca wschodni podlegał władcy. [[Arystoteles]] doszedł do wniosku, iż "słuszną rzeczą jest, by Hellenowie nad barbarzyńcami panowali, jako że barbarzyńca, a niewolnik to z natury jedno i to samo".
Barbarzyńcami dla Rzymian byli m.in.
* [[Antowie]]
* [[Awarowie]]
* [[Celtowie]]
* [[Germanie]]
* [[Hunowie]]
* [[Królestwo Partów|Partowie]]
* [[Persowie]]
* [[Sarmaci]]
* [[Scytowie]]
* [[Goci]]
* [[Wandalowie]]
* [[Frankowie]]
Grecy uznawali też za barbarzyńców m.in. [[Starożytna Macedonia|starożytnych Macedończyków]], którzy byli po części Grekami.
Barbarzyństwo to drugi z trzech etapów rozwoju ludzkości według [[Lewis Morgan|Lewisa Morgana]], który umiejscowił go między dzikością a cywilizacją<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Lewis_H._Morgan | tytuł = Lewis H. Morgan | data = 2014-11-22 | opublikowany = New World Encyclopedia | język = en | data dostępu = 2015-09-23 | zarchiwizowano = nwe}}</ref><ref name="ua">{{Cytuj stronę | url = http://anthropology.ua.edu/cultures/cultures.php?culture=Social%20Evolutionism | tytuł = Social Evolutionism | autor = Heather Long, Kelly Chakov | opublikowany = University of Alabama - Department of Anthropology | język = en | data dostępu = 2015-09-23}}</ref>.
== Zobacz też ==
{{Wikicytaty|dopełniacz=o barbarzyńcy}}
| |||