Vought F4U Corsair: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Wersje eksportowe: drobne merytoryczne |
|||
Linia 71:
[[Plik:Corsair fighter firing on Okinawa.jpg|thumb|left|F4U Corsair odpala rakiety w kierunku japońskich pozycji podczas [[Bitwa o Okinawę|walk o Okinawę]], czerwiec 1945 roku]]
[[Plik:F4U-2 NAN05-06-86.jpg|thumb|left|Myśliwce nocne F4U-2 Corsair na pokładzie jednego z lekkich lotniskowców typu [[Lotniskowce typu Independence|''Independence'']] w 1944 roku]]
Plany pierwszego samolotu powstały w 1938 roku jako propozycja nowoczesnego, jednomiejscowego myśliwca pokładowego dla Marynarki Wojennej USA. Samolot ten miał posiadać najpotężniejszy ówczesny silnik lotniczy – [[Pratt & Whitney]] XR-2800 ''Double Wasp''. Zamontowanie tego silnika, a co za tym szło, dużego śmigła o średnicy 4,06 [[metr|m]], wymagałoby stosunkowo długiego wysuwanego podwozia, podatnego na uszkodzenia podczas lądowań. Projektanci postanowili więc zmienić profil skrzydła na łamany – charakterystyczny później dla ''Corsaira'', z niższymi punktami mocowania podwozia. Dzięki temu pilot zyskał dodatkowo lepszą widoczność.
W lutym 1941 roku rozpoczęły się oficjalne testy XF4U-1 w lotnictwie marynarki, a 30 czerwca zamówiono pierwszą serię 584 maszyn '''F4U-1'''. Wtedy też samolot otrzymał oficjalną nazwę ''Corsair''. Podczas produkcji wprowadzono kilka ulepszeń, między innymi wyposażono samoloty w silnik [[Pratt & Whitney R-2800|Pratt & Whitney R-2800-8 ''Double Wasp'']] o mocy 2000 [[koń mechaniczny|KM]] z dwustopniową sprężarką oraz zwiększono liczbę karabinów maszynowych w skrzydłach do sześciu. Pierwszy seryjny samolot oblatano 24 czerwca 1942 roku, a marynarka wojenna pierwszy egzemplarz otrzymała z datą 31 lipca 1942. Podczas testów na lotniskowcu [[USS Sangamon (CVE-26)|USS „Sangamon”]] okazało się, że pilot znajdujący się w kokpicie praktycznie nie widzi co znajduje się przed samolotem podczas kołowania, co mogło powodować groźne wypadki. Zdecydowano więc, że pierwsze ''Corsairy'' trafią do [[dywizjon]]ów lotnictwa [[United States Marine Corps|piechoty morskiej]] (US Marine Corps.) stacjonujących w bazach na lądzie. Począwszy od 689 egzemplarza, w samolotach podniesiono nieco położenie kabiny pilota, a samą kabinę przekonstruowano zapewniając lepszą widoczność dla pilota. Wersję z nową kabiną oznaczono później F4U1-A. Niektóre samoloty przystosowano do zwiadu fotograficznego; otrzymały one oznaczenie F4U-1P. Późniejsze samoloty otrzymały silnik R-2800-8W z możliwością krótkotrwałego zwiększenia mocy do 2230 KM. W 1943 roku rozpoczęto dostawy odpowiedników F4U-1 z fabryk Goodyear (FG-1) i Brewster (F3A-1).
| |||