Vought F4U Corsair: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 75:
Grupie konstruktorów przewodził Rex B. Beisel. Pierwszy prototyp oblatano 29 maja 1940 roku (38-minutowy lot zakończył się lądowaniem awaryjnym){{odn|Krala|1988|s=2}}. Uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe [[Karabin maszynowy Browning M1919|Browning M1919]] kalibru 7,62 milimetra w przedniej części kadłuba i pojedyncze karabiny maszynowe [[Karabin maszynowy M2|Browning M2]] kalibru 12,7 milimetra po jednym w każdym skrzydle. Podczas lotu próbnego w czerwcu 1940 roku samolot odniósł uszkodzenia podczas awaryjnego lądowania{{odn|Krala|1988|s=2}}. Po remoncie samolot osiągnął podczas testów prędkość 650 kilometrów na godzinę. Produkcję samolotu uniemożliwiały jednak pewne problemy z silnikiem, który dość często ulegał pożarowi podczas lotu, i ze sterowaniem. Doświadczenia z walk w [[Europa|Europie]] przekonały dowództwo US Navy do zamówienia cięższego uzbrojenia. Zamontowane w kadłubie karabiny maszynowe wymontowano, dodając po dodatkowym karabinie kalibru 12,7 milimetra w każdym skrzydle. Takie rozwiązanie wymagało zlikwidowania skrzydłowych zbiorników z paliwem, więc konstruktorzy postanowili przy jednoczesnym przesunięciu kokpitu do tyłu, dodać dodatkowy samouszczelniający się zbiornik w kadłubie.
W lutym 1941 roku rozpoczęły się oficjalne testy XF4U-1 w lotnictwie marynarki, a 30 czerwca zamówiono pierwszą serię 584 F4U-1. Wtedy też samolot otrzymał oficjalną nazwę Corsair. Podczas produkcji wprowadzono kilka ulepszeń, między innymi wyposażono samoloty w silnik R-2800-8 Double Wasp o mocy 2000 koni mechanicznych z dwustopniową sprężarką oraz zwiększono liczbę karabinów maszynowych w skrzydłach do sześciu. Pierwszy seryjny samolot oblatano 24 czerwca 1942 roku, a marynarka wojenna pierwszy egzemplarz otrzymała 31 lipca 1942 roku. Podczas testów na lotniskowcu [[USS Sangamon (CVE-26)|USS „Sangamon”]] okazało się, że pilot znajdujący się w kabinie praktycznie nie widzi, co znajduje się przed samolotem podczas kołowania. Mogło to powodować groźne wypadki, zdecydowano więc, że pierwsze Corsairy trafią do [[
W sierpniu 1943 roku wprowadzono do produkcji wersję
W listopadzie 1941 roku amerykańska marynarka wojenna zgłosiła pilne zapotrzebowanie na [[nocny myśliwiec|myśliwiec nocny]] oparty na
Trzy egzemplarze F4U-1A wyposażono w silnik P&W XR-2800-16C ''Double Wasp'' z dwustopniową [[turbosprężarka|turobosprężarką]]. Samoloty te otrzymały oznaczenie XF4U-3 (w zakładach Goodyear FG-3) i miały charakteryzować się lepszymi osiągami na dużych wysokościach, jednak nie zdecydowano się na produkcję tego wariantu.
| |||