Gérard Houllier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: porządkuję parametry szablonu {{Władca}} |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej – zmieniono link(i) do Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 37:
Pracę szkoleniową zaczynał w klubach drugiej i trzeciej ligi francuskiej. Po sześciu sezonach spędzonych w [[US Noeux-les-Mines]] (zakończonych awansem do drugiej ligi), dostrzegli go działacze [[RC Lens]]. W [[1986]] roku przeniósł się do [[Paris Saint-Germain F.C.|PSG]], z którym w pierwszym sezonie wywalczył pierwsze w historii klubu mistrzostwo Francji. Sukces na krajowych boiskach otworzył mu drogę do reprezentacji – w 1988 roku nowy selekcjoner [[Michel Platini]] zaproponował Houllierowi funkcję asystenta.
Po słabym występie na [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej|Euro 1992]] Platini podał się do dymisji. Jego następcą został Houllier. Głównym zadaniem szkoleniowca miał być awans do [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|Mundialu 1994]], zadanie wydawało się tym łatwiejsze, że grupowi rywale – [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej|Bułgaria]], [[Reprezentacja Izraela w piłce nożnej|Izrael]], [[Reprezentacja Austrii w piłce nożnej|Austria]] i [[Reprezentacja Finlandii w piłce nożnej|Finlandia]], może oprócz [[Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn|Szwecji]], nie byli wysoko notowani. Na dwie kolejki przed zakończeniem eliminacji Francuzi prowadzili w grupie, a do awansu potrzebowali tylko jednego punktu. Jednak niespodziewany regres formy w ostatniej fazie kwalifikacji (przegrane z Izraelem 2:3 i Bułgarią 1:2) spowodował, że ''Trójkolorowi'' zajęli dopiero trzecie miejsce, a na Mistrzostwa pojechali [[Szwecja|Szwedzi]] i [[Bułgaria|Bułgarzy]]. Na reprezentację i jej trenera spadła ostra fala krytyki. W listopadzie [[1993]] roku po roku pracy z kadrą Houllier podał się do dymisji.
Paradoksalnie, chyba jako jedyny ze wszystkich selekcjonerów reprezentacji Francji (może prócz [[Henri Michel]]a), swoje największe sukcesy odniósł po rozstaniu z kadrą. Wprawdzie jeszcze przez cztery lata związany był z Francuskim Związkiem Piłki Nożnej jako trener drużyny juniorskiej i młodzieżowej (U-20), ale nowy etap jego szkoleniowej kariery rozpoczął się od roku [[1998]], kiedy najpierw wraz z [[Roy Evans|Royem Evansem]], który przez pierwszych trzynaście kolejek był ''współtrenerem'', a później już samodzielnie, pracował w [[Liverpool F.C.|Liverpoolu]]. Mimo iż wielokrotnie narzekano na defensywny i mało finezyjny styl gry drużyny, to właśnie za czasów Houlliera ''The Reds'' odnieśli swoje największe od lat 80. sukcesy. Najbardziej owocny okazał się rok [[2001]], w którym Liverpool sięgnął po ''koronę'', czyli wywalczył trzy trofea (Puchar Anglii, Puchar Ligi i Puchar UEFA). Wtedy też Houllier dostał ataku serca i po skomplikowanej operacji musiał rozstać się z futbolem na sześć miesięcy. Pierwszy raz problemy zdrowotne szkoleniowca dały o sobie znać w czasie pracy w PSG. Wówczas również przez kilkanaście tygodni odpoczywał od zajęć w klubie.
Linia 85:
{{SORTUJ:Houllier, Gérard}}
[[Kategoria:Francuscy trenerzy piłkarscy]]
[[Kategoria:Kawalerowie Legii Honorowej]]
| |||