|
|www =
}}
'''Abu Nidal''' (właśc. '''Hassan Sabri al Banna''', pseudonim znaczyoznacza „Ojciec Walki”) (ur. [[1937]] w [[Jafa|Jaffie]], zm. [[16 sierpnia]] [[2002]] w [[Bagdad]]zie) – [[terroryzm|terrorysta]] [[PalestynaPalestyńczycy|palestyński]], przywódca organizacji [[Organizacja Abu Nidala|Fatah-Rada Rewolucyjna]]<ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
== Życiorys ==
Urodził się w [[Jafa|Jaffie]] w 1937 roku jakopod nazwiskiem Sabri al-Banna. JegoBył rodzinadwunastym byładzieckiem jednąbogatego zplantatora najbogatszychi wjego Palestynie,ósmej a on samżony. dorastałDorastał wraz z 17 braćmi i ośmioma siostrami (jego ojciec Hajj Khalil al-Banna miał aż 13 żon)<ref>Melman 1987, s. 46.</ref> w luksusowej rezydencji z własnym basenem i widokiem na morze. Rodzina Nidalaprzyszłego zajmowałaterrorysty utrzymywała się sprzedażąze sprzedaży [[cytrusy|cytrusów]] do krajówpaństw [[Europa|Europyeuropejskich]], zwłaszczagłównie [[Niemcy|Niemiec]] i [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]<ref>Melman 1987, s. 45.</ref>. WNa 1944przełomie lublat 19451944-45 roku ojciec wysłał Nidalatrafił do Collège des Frères będącej [[Francja|francuską]], [[chrześcijaństwo|chrześcijańską]] szkołą misyjną w Jaffie. Przyszły lider palestyńskich terrorystów uczęszczał do niej przez okres jednego roku<ref name=M47>Melman 1987, s. 47.</ref>,. aPo dalszeroku kształcenieedukacji wi niej zakończyła śmierć jegośmierci ojca<ref>Seale 1992, s. 58.</ref>., Bracianaukę przenieślikontynuował gow doszkole prywatnej szkoły muzułmańskiej[[islam]]skiej w [[Jerozolima|Jerozolimie]]<ref>Melman 1987, s. 48.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Walki, które wybuchły po [[Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181|podziale Palestyny w roku 1947]], doprowadziły do przerwania dochodowego biznesu rodziny al-Banna<ref>Melman 1987, s. 48.</ref>. O ile ojciec Nidala i jego rodzina miała dobre relacje z [[Żydzi|żydowskimi]] osadnikami w Jaffie, to [[I wojna izraelsko-arabska|wojna]] zmieniła zupełnie położenie rodziny, która musiała wyjechać do kontrolowanego przez [[Egipt]] obozu uchodźców [[Obóz al-Burajdż|al-Burajdż]] w [[Strefa Gazy|Strefie Gazy]]<ref>Melman 1987, s. 49.</ref>. Włości al-Banni zostały zajęte przez [[Izrael]]<ref name=M47 />, a exodus Palestyńczyków miałukształtował istotny wpływ na ukształtowanie się poglądówpoglądy Nidala<ref>Melman 1987, s. 49; Seale 1992, s. 59.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Następnie przeniósł się wraz z rodziną do [[Nablus]]u<ref>Melman 1987, s. 46.</ref>, gdzie ukończył liceum. Po ukończeniu szkoły średniej w 1955 roku wstąpił do [[nacjonalizm|nacjonalistycznej]] [[partia Baas|partii Baas]]<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref>. Przez dwa lata studiował inżynierię na [[Uniwersytet Kairski|Uniwersytecie Kairskim]], które opuścił bez zdobycia dyplomu. W 1960 roku wyprowadził się w celach zarobkowych do [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]], gdzie pracował jako między innymi jako robotnik. Często wracał do Nablusu, gdzie odwiedzał matkę, także tam poznał swoją przyszłą żonę, która wraz z nim wyprowadziła się do Arabii Saudyjskiej. W 1962 roku para wzięła ślub. Owocem tego związku była trójka dzieci (syn i dwie córki)<ref>Melman 1987, s. 51.</ref>.
Na emigracji nawiązał kontakt z palestyńskimi [[nacjonalizm|nacjonalistami]]. Związał się z ruchem [[al-Fatah]] [[Jasir Arafat|Jasira Arafata]]<ref>Melman 1986, s. 52.</ref>. W Arabii Saudyjskiej uczestniczył w antyizraelskich manifestacjach które wybuchły w 1967 roku po porażce Arabów w [[Wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]]. Udział w protestach poskutkował go wyrzuceniem z pracy i aresztowaniem. Po wypuszczeniu został deportowany<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Wraz z rodziną przeniósł się do Nablusu a następnie do [[Amman]]u w [[Jordania|Jordanii]]. Założył kompanię handlową „Impex“. Jednocześnie kontynuował działalność polityczną i przyjął pseudonim „Abu Nidal”, czyli „Ojciec Walki”. W wojnie ([[Czarny Wrzesień]]) między rządem jordańskim a palestyńskimi grupami zbrojnymi ([[Czarny Wrzesień]]) nie odegrał roli wojskowej<ref>Melman 1987, s. 513; Seale 1992, s. 70.</ref>, jego firma posłużyła al-Fatah jako miejsce spotkań działaczy i transferów finansowych grupy<ref>Seale 1992, s. 69.</ref>. Działalność handlowa uczyniła go nie tylko bogatym, ale wpłynęła również na jego wpływy w al-Fatah. [[Salah Chalaf|Abu Ijad]] przyznał mu stanowiska przedstawiciela partii w [[Sudan|sudańskim]] [[Chartum]]ie<ref>Seale 1992, s. 78.</ref> a następnie [[Irak]]u<ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
Po ogłoszeniu niepodległości przez Izrael rodzina przeniosła się do [[Nablus]]u<ref>Melman 1987, s. 46.</ref>, gdzie Nidal ukończył liceum. Po ukończeniu szkoły średniej w 1955 roku wstąpił do [[nacjonalizm|nacjonalistycznej]] [[partia Baas|partii Baas]]<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref>. Przez dwa lata studiował na [[Uniwersytet Kairski|Uniwersytecie Kairskim]], który jednak opuścił bez zdobycia dyplomu. W 1960 roku wyprowadził się w celach zarobkowych do [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]], gdzie pracował jako m.in. robotnik. Często przyjeżdżał do Nablusu, gdzie odwiedzał matkę, także tam poznał swoją przyszłą żonę, która wraz z nim wyprowadziła się do Arabii Saudyjskiej. W 1962 roku para wzięła ślub. Owocem tego związku była trójka dzieci – syn i dwie córki<ref>Melman 1987, s. 51.</ref>.
Po porażceklęsce sił palestyńskichPalestyńczyków w Czarnymkonflikcie Wrześniuz AbuJordanią, Nidalpublicznie zacząłkrytykował oskarżaćkierownictwo OWP[[Organizacja oWyzwolenia tchórzostwoPalestyny |Organizację Wyzwolenia Palestyny]]. AudycjeSwoje prowadziłradykalne poglądy głosił poprzez radio „Głos Pakistanu”Palestyny” z siedzibą w [[Irak]]uIraku<ref>Seale 1992, s. 78.</ref>. Podczas Trzeciego Kongresu al-Fatahu w [[Damaszek|Damaszku]] w 1971 roku poparł [[Abu Daoud]]a wzywającego do większej demokracji w ramach partii i zemsty na rządzie Jordanii<ref>Seale 1992, s. 85–87.</ref>. Gdy w lutym 1973 roku Daoud został zatrzymany przez jordańskie władze za próbę zamachu na tamtejszego monarchę, Nidal zorganizował pierwszą operację o charakterzeterrorystycznym zbrojnymcharakterze. Operacji nadał kryptonim „Al-Iqab”, czyli „Kara”. W ramach operacji terroryści związani z Nidalem dokonali ataku na saudyjską ambasadę w [[Paryż]]u oraz uprowadzili należący do [[Kuwejt]]u samolot. Po atakachZastraszony rząd Kuwejtu uległzgodził zastraszeniusię na żądania porywaczy i wykupił od rządu JordaniiJordańczyków wypuszczenie Daouda na wolność Daoudawolnośća<ref>Seale 1992, s. 91.</ref>. ▼Na emigracji nawiązał kontakt z palestyńskimi niepodległościowcami. Aktywizm w ruchu palestyńskim doprowadził go do wyrzucenia z pracy, krótkiego uwięzienia, a następnie wydalenia z Arabii Saudyjskiej<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref>. Nidal wraz z rodziną zdecydował się na przeprowadzkę do Nablusu. Na miejscu kontynuował działalność polityczną u boku [[Jasir Arafat|Jasira Arafata]] w [[al-Fatah]]u będącym frakcją [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny|OWP]]<ref>Melman 1986, s. 52.</ref>. Po porażce Arabów w [[wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]] przeprowadził się do [[Amman]]u będącego stolicą [[Jordania|Jordanii]], gdzie założył kompanię handlową ''Impex''. W Jordanii kontynuował działalność polityczną i przyjął pseudonim „Abu Nidal”, czyli „Ojciec Walki”. W walce ([[Czarny Wrzesień]]) między rządem jordańskim a palestyńskimi grupami zbrojnymi nie odegrał roli wojskowej<ref>Melman 1987, s. 513; Seale 1992, s. 70.</ref>, jego kompania handlowa posłużyła jednak dla al-Fatahu jako miejsce spotkań działaczy i transferów finansowych grupy<ref>Seale 1992, s. 69.</ref>. Spółki przez niego kontrolowane uczyniły go nie tylko bogatym, ale także doprowadziły do znacznego wzrostu jego wpływów w al-Fatahu i nadania mu przez [[Salah Chalaf|Abu Ijada]] stanowiska przedstawiciela partii w [[Sudan|sudańskim]] [[Chartum]]ie<ref>Seale 1992, s. 78.</ref>.
▲Po porażce sił palestyńskich w Czarnym Wrześniu Abu Nidal zaczął oskarżać OWP o tchórzostwo. Audycje prowadził poprzez radio „Głos Pakistanu” z siedzibą w [[Irak]]u<ref>Seale 1992, s. 78.</ref>. Podczas Trzeciego Kongresu al-Fatahu w [[Damaszek|Damaszku]] w 1971 roku poparł [[Abu Daoud]]a wzywającego do większej demokracji w ramach partii i zemsty na rządzie Jordanii<ref>Seale 1992, s. 85–87.</ref>. Gdy w lutym 1973 roku Daoud został zatrzymany przez jordańskie władze za próbę zamachu na tamtejszego monarchę, Nidal zorganizował pierwszą operację o charakterze zbrojnym. Operacji nadał kryptonim „Al-Iqab”, czyli „Kara”. W ramach operacji terroryści związani z Nidalem dokonali ataku na saudyjską ambasadę w [[Paryż]]u oraz uprowadzili należący do [[Kuwejt]]u samolot. Po atakach rząd Kuwejtu uległ zastraszeniu i wykupił od rządu Jordanii wypuszczenie na wolność Daouda<ref>Seale 1992, s. 91.</ref>.
{{Osobny artykuł|Organizacja Abu Nidala}}
|
