José-María de Heredia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m int., źródła/przypisy, drobne redakcyjne
m drobne redakcyjne
Linia 25:
Pierwsze wiersze wydał we Francji w roku 1862. Przez lata jego wiersze znane były tylko z odpisów. Dopiero w [[1893]] Heredia opublikował perfekcyjny pod względem formalnym cykl 118 [[sonet|sonetów]] ''Les Trophées'' (''Trofea''), który uznano za wzorcowe osiągnięcie [[parnasizm|parnasistów]]<ref>Jerzy Parvi, ''José-María de Heredia'' [w:] ''Mały słownik pisarzy francuskich, belgijskich i prowansalskich'', Wiedza Powszechna, Warszawa 1965, s. 236.</ref>. W [[1894]] mimo skromnego objętościowo dorobku literackiego został wybrany na członka [[Akademia Francuska|Akademii Francuskiej]] na miejsce historyka i krytyka literackiego [[Charles de Mazade|Charles'a de Mazade'a]] ([[Lista członków Akademii Francuskiej według foteli|fotel 4]]).
 
Pisarstwo Heredii inspirowane było symbolicznym malarstwem [[Gustave Moreau|Gustave'a Moreau]]<ref>Natasha Grigorian, ''Myth in Valery Bryusov's Verse: Restoring the Missing Links with J.-M. de Heredia and Gustave Moreau'', „Comparative Critical Studies”, t. 3, 2006, s. 326.</ref>, któremu dedykował wiele swoich wierszy. Styl poety odznaczał się cechami typowymi dla parnasizmu i [[Symbolizm|symbolizmu]]: licznymi odwołaniami do wzorów i motywów antycznych, oraz harmonijną formą i nawiązaniami do mitologii<ref>Tamże, s. 326 i n.</ref>. [[Walerij Briusow]] nazwał Heredię najniezwyklejszym uczniem Leconte'a de Lisle'a uznawanego za wzorowego parnasistę<ref>Tamże, s. 327.</ref>.
 
Na język polski sonety Heredii tłumaczyli między innymi [[Zenon Przesmycki]], [[Bronisława Ostrowska]] i [[Krzysztof Kamil Baczyński]].