Elżbieta Krzesińska: Różnice pomiędzy wersjami

== Biografia ==

[[Plik:Gwiazda Elżbieta Duńska-Krzesińska.JPG|thumb|240px|Gwiazda w Alei Gwiazd sportu we Władysławowie]]

Od urodzenia do [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] mieszkała z rodzicami i dwoma braćmi w Młocinach. W trakcie walk ich dom spłonął i rodzina musiała się ewakuować. Po wyzwoleniu zamieszkali w [[Elbląg]]u. Tu Elżbieta Duńska uczęszczała do szkoły i zdawała maturę. W Elblągu też rozpoczęła się przypadkowo jej kariera sportowa – pod koniec roku szkolnego, z powodu licznych nieobecności na lekcjach wf, nauczyciel oznajmił jej, że otrzyma od niego na świadectwie piątkę, jeśli przeskoczy poza narysowaną przez niego na piasku skoczni linię. Skok zaliczeniowy wypadł znakomicie, wylądowała daleko poza linią, co zwróciło na nią szczególną uwagę nauczycieli i pozwoliło odkryć jej wyjątkowy talent.

 

[[Jan Mulak]], twórca polskiego ''[[Wunderteam (lekkoatletyka)|Wunderteamu]]'' [[lekkoatletyka|lekkoatletycznego]] lat 50. i 60., zwykł mówić, że to Elżbieta Krzesińska, a nie [[Irena Szewińska]] była największym żeńskim talentem lekkoatletycznym jaki spotkał w swoim życiu<ref>Wszystkie wprowadzone informacje pochodzą z rozmowy z panią Elżbietą Krzesińską podczas dwóch prywatnych spotkań z nią w sanatorium, w [[Busko-Zdrój|Busku-Zdroju]], 4 czerwca i 5 czerwca 2008 r.</ref>.

 

Zwyciężyła w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1956|Plebiscycie Przeglądu Sportowego]] w 1956 na najwybitniejszego sportowca Polski. W tym plebiscycie zajmowała też: w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1954|1954]] – 7. miejsce, w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1957|1957]] – 8. miejsce, a w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1960|1960]] była szósta.