Voyager 1: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Konstrukcja sond Voyager ==

 

Obydwie sondy Voyager mają jednakową konstrukcję. Kadłub sondy ma kształt dziesięciobocznego pierścienia, o wysokości 47 cm i średnicy 1,78 m, otaczającego centralny zbiornik z [[Hydrazyna|hydrazyną]]. We wnętrzu kadłuba znajduje się wyposażenie elektroniczne, w tym komputery, rejestrator danych i nadajniki radiowe. Wszystkie podstawowe urządzenia sondy zostały zdublowane. Do górnej powierzchni kadłuba zamontowana jest paraboliczna antena główna o wysokim zysku (HGA), mająca średnicę 3,66 m. Do kadłuba przymocowane są też trzy wysięgniki z dodatkowym wyposażeniem. Większość instrumentów naukowych umieszczono na wysięgniku naukowym o długości 2,5 m. Na jego końcu znajduje się ruchoma platforma skanująca, na której zamontowano kamery, [[fotopolarymetr]] i [[Spektroskopia|spektrometry]]. Instrumenty te mogły być dzięki temu precyzyjnie ustawiane w kierunku obserwowanych obiektów. Na wysięgniku naukowym umieszczono też detektory plazmy i cząstek naładowanych. Na oddzielnym wysięgniku o długości 13 m zostały zamontowane magnetometry. Na trzecim wysięgniku, umieszczonym po przeciwnej stronie kadłuba od wysięgnika naukowego, znajdują się [[radioizotopowy generator termoelektryczny|radioizotopowe generatory termoelektryczne]] (RTG). Dwie, wzajemnie prostopadłe, anteny o długości 10 m służą do odbioru fal plazmowych i badań radioastronomicznych. Sonda jest stabilizowana trójosiowo, a antena wysokiego zysku jest zawsze skierowana w kierunku Ziemi<ref name="Backgrounder" />.

 

=== Zasilanie w energię ===

 

Energia elektryczna dostarczana jest przez trzy radioizotopowe generatory termoelektryczne (MHW-RTG). Każdy generator ma 50,8 cm długości, 40,6 cm średnicy, masę 39 kg i zawiera około 4,5 kg [[Pluton (pierwiastek)|plutonu 238]] w postaci ditlenku. [[Termopara|Ogniwa termoelektryczne]] generatorów wykonane są z [[krzem]]u i [[german]]u, a osłona zbudowana jest z [[Beryl (pierwiastek)|berylu]]. Na początku misji generatory wytwarzały [[napięcie elektryczne|napięcie]] stałe o wartości 30 [[wolt|V]] i łącznej [[moc]]y około 475 [[wat|W]]. Dostarczana energia stopniowo zmniejsza się z czasem, z powodu rozpadu radioaktywnego plutonu i degradacji elementów ogniw termoelektrycznych<ref name="NSSDC" />.

 

== Przebieg misji ==

 

Start sondy Voyager 1 nastąpił 5 września 1977 roku. Najpotężniejsza ówczesna amerykańska [[rakieta nośna]] Titan IIIE-Centaur z dodatkowym stopniem na stały materiał pędny wyniosła sondę na prowadzącą ku [[Jowisz]]owi orbitę o [[peryhelium]] wynoszącym 1,0 [[jednostka astronomiczna|au]] i [[aphelium]] 8,9 au. Początek misji został opóźniony o 5 dni, w celu dokonania kontroli i wprowadzenia modyfikacji niektórych elementów sondy i jej oprogramowania, dla uniknięcia problemów, które napotkano podczas aktywacji wystrzelonej wcześniej sondy Voyager 2.

 

== Voyager Interstellar Mission ==

 

Przelot obok Saturna zmienił tor lotu Voyagera 1 na, prowadzącą poza Układ Słoneczny, orbitę [[hiperbola (matematyka)|hiperboliczną]] o nachyleniu 35° na północ od płaszczyzny [[ekliptyka|ekliptyki]] i [[Ekscentryczność (fizyka)|mimośrodzie]] 3,72<ref>{{cytuj stronę| url = http://voyager.jpl.nasa.gov/science/hyperbolic.html| tytuł = Voyager 1 and 2 hypebolic orbital elements| data dostępu = 2011-06-30| autor = JPL| język = en}}</ref>. Od tego czasu sonda wykonuje pomiary wiatru słonecznego, pól magnetycznych i promieni kosmicznych. Spektrometr UVS wykorzystywany był do obserwacji astronomicznych w ultrafiolecie. Po minięciu przez sondę Voyager 2 Neptuna, NASA oficjalnie przemianowała 1 stycznia 1990 r. misje obydwu sond Voyager na Voyager Interstellar Mission (''Misja Międzygwiezdna Voyagera''). Jej głównym zadaniem jest zbadanie krańcowych obszarów [[heliosfera|heliosfery]], w tym dotarcie do [[Heliosfera#Heliopauza|heliopauzy]].

 

14 lutego 1990 r. Voyager 1 po raz ostatni uruchomił swoje kamery i wykonał serię zdjęć ukazujących Słońce i planety, w tym Ziemię. 17 lutego 1998 r. sonda znalazła się w większej odległości od Słońca (69,4 au), niż wystrzelony w 1972 r. [[Pioneer 10]]. Tym samym Voyager 1 stał się najodleglejszym skonstruowanym przez człowieka obiektem w kosmosie<ref>{{cytuj stronę| url = http://voyager.jpl.nasa.gov/mission/timeline.html| tytuł = Voyager Time Line| data dostępu = 2011-06-30| autor = JPL| język = en}}</ref>.

 

16 grudnia 2004 r., w odległości 94,01 au od Słońca, Voyager 1 przekroczył granicę [[szok końcowy|szoku końcowego]] heliosfery i znalazł się w obszarze [[płaszcz Układu Słonecznego|płaszcza Układu Słonecznego]]<ref name="shock" />

 

{{Grafika rozwinięta

| położenie = center

}}